welkom bij kunstenmakerij / atelier Aan de kade

Hier leest u regelmatig over lopende, niet lopende en nieuwe projecten van Marilou de Poorter, krijgt u soms ongevraagd tips en geniet u onregelmatig mee van het nooit vervelende uitzicht op de Delfhavense Schie.

Meestal vermakelijk, altijd oprecht.

Participatie anno nu

participatiewet anno 2022 nog steeds niet volledig geïmplementeerd

Bij de post een brief van onze zorgverzekeraar. Twee velletjes info over mijn zoons recht op letselschadevergoeding, en twee met een vragenlijst om alle zorgkosten op de verzekeraar van de tegenpartij te kunnen verhalen. Uit het jaar nul??

Is het anno 2022 nou werkelijk zo zeldzaam om als rolstoeler thuis te wonen, in plaats van in een afgezonderde verzorgingsinstelling? Waar je amper het privéterrein afkomt, in plaats van iedere dag aan het openbare leven deel te nemen? Hooguit het risico loopt op je bek te worden geslagen door die medebewoner met een gemeen gedragsstoornisje? Ik dacht het toch niet.

Soms worden we best een beetje moe van stééds maar weer herhalen dat een rolstoeler in de publieke ruimte toch heus geen broodje aap is. Dat participatie meer is dan verbindende evenementen toegankelijk maken voor slechts een beperkt handjevol mindervaliden, in inderdaad een best onhandig hulpmiddel.

Desondanks worden we nog steeds het aller-allermoest van er met al onze voelsprieten aan, en al onze alarmbellen op scherp, consequent constant alert op uit te blijven trekken. Te voet, te rijwiel en te automobiel de wijde wereld in.

Graag gedaan

De column met als titel Ik weet het niet blijkt over in hart en nieren gezeteld werkplezier van een vakman te gaan. ‘Ik weet het niet’, of: ‘ik kan het nergens vinden’ hoorde ik de afgelopen tijd zo vaak dat mijn interesse meteen is gewekt. Stuur die kerel hierheen!, roep ik quasi smekend in gedachten. Een deugdelijke stukadoor kan ik momenteel goed gebruiken.

De NOS meldt dat republikeinse hoogmoed zichzelf uiteindelijk voor de val bracht. De wel winnende democraat kan haar leedvermaak hierover blijkbaar maar nauwelijks bedwingen. ‘You’re welcome’? Ik weet het niet.

Op de wc lees ik zonder bril eigenlijk alleen nog digitaal nieuws en in de Groene Amsterdammer – over leedvermaak gesproken. Maar appen is en blijft zo niet mijn ding.

foto: Corpowonen (uitsnede: Aan de kade)

Ezelsbruggetje: 3 x 9 = 36

‘Ben ik nou zo slim, of zijn jullie zo dom’, zou meester van de recht voor zijn raap gebrachte eerlijkheid van Gaal, waarschijnlijk zeggen – heerlijk toch. Zelf zwijg ik liever in zo’n geval. Hoewel dat niet altijd even goed lukt. Terwijl ik dan evengoed wel met m’n mond vol tanden sta. Flabbergasted door niet te bevatten onbenul.

Hoe leg je iets uit aan iemand die vast zit in andermans rondgelobbyde lulverhaal? In zijn/haar/hen eigen starre tunnelvisie? Aan iemand die veilige houvast vindt in kritiekloos napraten?

En hoe dring je tot iemand door die bang is voor gezichtsverlies? Net een slokje teveel op heeft? Nooit geleerd heeft zelf na te denken? Liever met de wind van de meerderheid meewaait? Liever lui is dan moe van het nadenken? Hoe bereik je iemand die Oostindisch doof is?
Moeilijk tot niet, simpel.

foto Zuma Press

vaartuig van de dag

Tijdelijk gratis wekdienst bij nachtje logeren Aan de kade

kunstenmakerij van de dag

stilleven van de dag

klimrek van de herfstdag

Er staat hier een pot zelfgeoogst druivensap te vergisten in de voorraadkast. Al na twee dagen sloeg de geur van goedkope kersenbonbons me in het gezicht. De inmiddels donkerrode drab oogt vooral onappetijtelijk.

Over een week of zes zou het wijn moeten zijn. Het heldere gedeelte kan ik dan bottelen. Nog weer vier tot zes weken later is het goedje waarschijnlijk op dronk.

Veel te laat voor het kerstdiner en ook voor ons laatste avondmaal op oudjaarsdag. Maar ja, wat dondert het, we drinken niet.

Afgetimmerd

Het dak van onze multifunctionele tuintraphut werd al volop benut, maar sinds het bouwsel rondom is afgetimmerd kan er tevens hutjemutje van alles in worden opgeborgen dat maar enigszins door het voordeurtje past – zoals ik.

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

 

Zwaai van de dag

Deze slideshow vereist JavaScript.

Mathenesserstremming van de dag

Shit happens

Ongeveer de helft van de aanvankelijk nog om en nabij de 30 goudreinetten werden dit jaar door met name babypissebedden geconfisceerd.

Stom toevallig niet deze joekel van ruim een pond – bijna een achtste van de totale oogst maagdelijk fris en reine rode Boskoop appels: precies genoeg voor een heerlijke tarte Tatin.

Voor vijgenconfiture hoef ik geen recept te googelen, want ook dit jaar worden die, ondanks de vele veel te warme dagen nooit meer rijp. Vijgenskeletteermot heeft daarvoor net iets teveel bladgroenkorrels weggegeten.

De blauwe Boskoop Glory had nergens last van. Dit Oudhollandse druivenras doet het ondanks hinderlijk aanwezige mieren, luizen, muntgoudhaantjes en niet aflatende bamboeoverlast, zelfs in gasoliedampen van voorbijvarende binnenschepen nog hartstikke goed – net als wij.

Lef

De dame die terloops opmerkte dat er al olijven- en vijgenbomen tot in Noord Europa groeien is niet bang om geoordeeld te worden, maakte ik uit haar ontspannen motoriek en lichaamshouding onder haar, hoe heet zo’n ding ook al weer op.

Het meervoud van lef is leven.

Dat er steeds meer tekenen van het einde der tijden zichtbaar worden had ze eerder, ruim voor corona, in vergelijkbare outfit, in dezelfde hippe winkel ook al aangekaart. Toen de verkrampte reactie van de uitbaatster me al net zo verwonderde. Kennelijk triggerde het onderwerp bij mijn generatiegenote oud zeer, verdekt opgesteld achter een beschermende muur van klantvriendelijkheid? Ooit moet welke religie dan ook haar wezenlijk hebben miskend. Zoiets was wel duidelijk. 

Eerlijk gezegd zou ik me best bevoorrecht voelen als ik dat in de lucht hangende laatste mega-oordeel blijk te mogen meemaken. Alleen haal ik het vermoedelijk voor geen meter. Voor een sterveling is tijdsbeleving veel te subjectief om ook maar enigszins realistisch te zijn.

Trouwens: is die flitsfilm van je leven op het moment dat je je allerlaatste adem uitblaast, in wezen niet gewoon al de micro-versie ervan?