kop in een lijstje
27 mrt
kop in een lijstje – kop: Bianca van Rijssel / lijstje: Marilou de Poorter
Het kistje van het kop-in-een-kistje dat ik na een raamexpositie Aan de kade mocht houden bleek in de loop der tijd, maar vermoedelijk vooral door neveneffecten van de huidige energiecrisis aan de achterkant vies beschimmeld. Inmiddels hangt het textiele kunstwerk van Bianca van Rijssel er in een hergebruikt omhulsel weer helemaal fris bij!
Dit delen:
exitpoll van de dag
16 mrt
makeover molenromp De Graankorrel – Rotterdam Delfshaven (2023)
Gisteren was molenromp De Graankorrel hier voor de deur nog een vervallen, saai rijksmonument. Inmiddels wordt het opgesierd door een staaltje vernieuwende streetart. Wat vindt u daar nou van?
a) dat kan m’n buurmeisje ook
b) moet kunnen
c) lekker weertje hoor
d) daar heb ik geen mening over
e) wat mijn buurman zegt
f) dat was toch allang zo
g) ik vind het geen rijksmonument
h) boeien
i) je moet uitkijken jij, ik pak je nog wel es, ik doe het hoor
Dit delen:
uitzwaaien van de dag
15 mrt
foto: rijnmond.nl
Na 121 jaar is de Boekanier vertrokken uit Rotterdam…
Het historische scoutingschip lag lang voor anker te shinen in de Schie, vlakbij de moskee van Delfshaven. Nu wordt het sinds corona steeds verder vervallen voormalige veerpontje naar Katendrecht, ergens op een ver en vreemde Friese werf, onverbiddelijk omgebouwd tot iemands privéwoonboot.
Maar gelukkig hebben we hier de ansichtkaart van Groeten uit Delfshaven™ nog! – verkrijgbaar bij natuurvoedingswinkel An-Dijvie en even verderop Aan de kade.
Dit delen:
Instinker
14 feb‘Wat wil je nou van ons?’, werd me als klap op de vuurpijl gevraagd.
Ik weet niet meer of ik nou verbaasder was over het gebruikte majesteitsmeervoud, of over de veronderstelling dat ik iets, wat dan ook, daar en dan kennelijk van niemand in het bijzonder zou willen. Het was een mooie dag, we kwamen net terug van een stug eind fietsen en waren moe en hongerig onderweg naar de lokale patatbar joviaal uitdagend benaderd met wat nog het meest weg had van een smoesje om bestwil. Hoezo mij iets uitleggen. Ik snapte toch allang wel dat iemands mailtje negeren ook gewoon een vorm van communicatie is.
Wie ‘ons’ is weet ik tot op de dag van vandaag niet. Laat staan wat ik dan precies van ‘hun’ zou hebben gewild. Maar de boodschap van zo’n vraag is natuurlijk wel zonneklaar: trek je terug, houd je mond. ‘Laat het nou maar los en vermoei je mooie hoofdje verder niet’, om het zoeter te zeggen.
Dat ik er juist energie van krijg om stap voor stap een intrigerende puzzel op te lossen is blijkbaar totaal niet meer van deze tijd. Meer iets uit de vorige eeuw, toen ‘we’ nog niet murw waren gebeukt door die waterval aan ingrijpende ontwikkelingen op het hedendaagse wereldtoneel om al dan niet te liken. Toen het ergste dat je kon overkomen nog van een heel andere orde was: een rode sok bij de was, een onherstelbaar beschadigd bibliotheekboek, een mislukte soufflé.
Onderonsje: inkt en acryl op hergebruikt papier (2000) – copyright kunstenmakerij / atelier Aan de kade
Aan de kade 