vaartuigje van de dag

roeiers van de dag

semistremming van de dekwasdag

Brugwachters zijn ook gewoon mensen – net als ervaren schippers

stremming van de dag

ontmoeten van een andere dag

afstapje van de praktijkdag

Bij het op- en afstappen is een goedgekeurd reddingvest:

a) raadzaam

b) aanbevolen

c) verplicht

d) onhandig

opstapstilleven van de dag

Duwbak van de sleurhutdag

stilleven aan de Schie

Koukleumend wat plaatjes schietend om mezelf af te leiden van de door merg en been waaiende wind moest ik hier aan een stripsoapaflevering van Ansje Tweedehansje (van Gerrie Hondius in oldschool Opzij) denken dat in mijn vorige huis jaren op de wc-deur zat geplakt: Ansje loopt met een knorrende maag in een supermarkt (‘Ik zou best iets lusten’) waar haar prompt op een presenteerblaadje een keur aan heerlijke hapjes wordt aangeboden. Dit mazzeltje slaat bij Ansje in als een bom: je hoeft alleen maar aan iets te denken en het gebeurt gewoon! Dat heuglijke nieuws wil de getekende wereldvredeambassadrice natuurlijk niet voor zichzelf houden. Waarna ze door twee medewerkers in blauw bedrijfstenue vriendelijk doch dringend de winkel uit wordt gewerkt: ‘Ja hoor mevrouwtje, en als de hemel naar beneden valt hebben we allemaal een blauw hoedje op’. Zelf hebben ze dat al, dat maakt het juist zo leuk – of wacht: nou verklap ik geloof ik de clou.

(Betreffende strip blijkt helaas niet opgenomen in het album Ingenaaid – maar wat niet is… et cetera.)

Als je haar maar goed zit

Dat specialisten niet altijd alles binnen hun vakgebied kunnen verklaren is wat mij betreft echt geen blamage. En een beetje droge humor heeft vaak meer genezend vermogen dan de een of andere dure kuur gericht op symptomen.

Zo kreeg ik onlangs van de dermatoloog te horen dat ik afgelopen zomer waarschijnlijk ongemerkt door een insect ben gebeten. En dat ik er daarom nu nog steeds nieuwe jeukbultjes met een permanent karakter bij krijg. Of ik een antihistamine pilletje wilde – nee dank u, ik ben van mezelf al duf en moe.

En verklaarde de kno-arts dat mijn neusslijmvliezen waarschijnlijk door stress dermate opzwellen dat ze op mijn evenwichtsorganen drukken en die dan uit balans brengen, waardoor het voor mij ineens lijkt of de wereld ronddraait – in plaats van door. Ik diende rust te nemen (Rust), mijn slaapkamer goed te luchten (Reinheid) en alle vormen van stress te vermijden (Regelmaat). Vandaag vroeg de pre-pensionado me hoopvol: ‘Zal ik anders nog even een Pfeiffer test laten uitvoeren, ik denk wel niet dat dat het is, maar dan kunnen we het daarna afsluiten’ – ja graag, afsluiten lijkt me wel wat.

Het gebeurt me regelmatig dat ik pas buiten bedenk dat ik mijn haar nog niet heb gekamd. En gelukkig maar zelden dat ik mijn foute huislegging nog gewoon aan heb – of dat het gekrompen huisjurkje erboven onder mijn jas vast niet zichtbaar is. Mijn tiptop verzorgde zoon kan er vanuit zijn rolstoel altijd de lol wel van inzien dat ik veel en vaak van alles vergeet: wat is ze toch weer grappig, met haar verwarde hoofd, kun je hem met een beetje fantasie dan vanuit zijn tenen horen lachen. Voor vergeetachtigheid bestaan geloof ik geen pilletjes. Noch voor je sleutels kwijtraken, je portemonnee thuis laten liggen, je boodschappenbriefje zoek maken, iemands naam niet onthouden, iemand niet herkennen op straat – maar ik houd me aanbevolen.

Het maagmiddel dat ik kreeg voorgeschreven voor chronische keelklachten deed gek genoeg niets. Wel had ik sindsdien op de vreemdste plaatsen krampen, die me ’s nachts nog wakker hielden ook. Sinds ik er op eigen houtje maar weer mee stopte – maagpillen voor de keel, hoe verzinnen ze het – stopten de krampen synchroon mee. Maar dat was natuurlijk puur toeval. (cartoon: Gerrie Hondius op Lotje&co.nl)

raamexpostie Black and Blue

Wie de Gregoriaanse kalender gebruikt en zich niet down under bevindt kan dit jaar getuige zijn van achtereenvolgens een blauwe- (31 januari), een zwarte- (februari) en nog een blauwe maan (31 maart). Pas in 2037 krijgen we weer zo’n buitenkansje voorgeschoteld. Raamexpositie Black and Blue refereert aan dit fenomeen.

De serie van 6 handgemaakte presenteerobjecten die Marilou de Poorter zo’n 12 jaar terug vervaardigde wordt nu voor het eerst – en laatst – compleet ten toon gesteld. In de loop der tijd bij elkaar verzameld hergebruikserviesgoed, persoonlijke items en kunstvoorwerpen uit eigen bezit zijn met zorg gecombineerd tot bijzondere etagères voor bijzondere gelegenheden.

materiaal: aardewerk, porselein, plastic, steen, metaal, kunststof en glas

productiejaar: omstreeks 2006

Te zien Aan de kade t/m 31 maart. Al het getoonde werk is te koop. Prijzen op aanvraag: atelier@aandekade.info.

NB: Hoewel soms robuust ogend maakt de combinatie van materialen deze gebruiksvoorwerpen kwetsbaar. Alleen met een vochtige doek reinigen!

vlag van de dag