Bij concept store Maak-Rotterdam op de Mathenesserweg 81a lunch je niet alleen relaxed, je kunt er ook gezellig een bakkie doen. Met een groot stuk huisgemaakte taart bijvoorbeeld. Of een hartig hapje – vegan of gewoon heel erg lekker.
Nieuw in het Maak-assortiment: een selectie groetjes uit Delfshaven ansichtkaarten van kunstenmakerij / atelier Aan de kade! Om in te lijsten of op te sturen. Voor jezelf of voor je oom en tante.
Voor een gezellig terras moest je dus echt wel in Delfshaven zijn…
Tijdens de allereerste Koningsdag – die op 27 april 2014 dus – maakte ik als enthousiaste nieuwe Dijkbewoner snapshots van deze extra feestelijke nationale vrije dag in ‘mijn’ Delfshaven.
Twee daarvan zijn als postkaart in het assortiment van ansichtkaarten websites groetjes uit Delfshaven en Delfshaven op de kaart opgenomen.
Alle belanghebbenden hebben inmiddels hun gratis setje kaarten binnen. Op één feestbeest na. Die is blijkbaar geen stamgast van café Aan Zet, want zelfs de eigenaar ervan naast hem herkende zijn toenmalige drinkvriend niet – maar ja, die kon zich ook niets meer herinneren van een feestpruik.
Bij deze dus een oproep:
Stuur je gouden tip naar atelier@aandekade.info en ontvang – net als de geportretteerden – als dank een gratis setje kaarten. Hoera! Hoera! Hoera!
Het eerste wat ik deed was die drie geurstokjes weggooien. Toen de ramen open en de verwarming uit: het rook niet alleen fake fris in mijn tijdelijke slaapvertrek aan zee, het was er ook om te stikken zo warm. Die nacht had ik het desondanks druk met steeds het dekbed van me afgooien en in prikkende, tranende ogen wrijven – maar dan niet van de emotie er eindelijk eens een dagje tussenuit te zijn.
Op het weidse strand pal voor de hoteldeur moet je goed opletten niet in een verse drol te trappen. En word je om de halve kilometer wel besprongen door een natgeregende hysterische hond. Niet van die kleintjes ook. Eentje stompte zelfs steeds snoeihard met zijn muilkorf tegen m’n benen. Ik heb er blauwe plekken van.
In het restaurant rook het naast me ineens doordringend naar oude asbak. Discreet vertrok ik maar richting wc. Vanaf mijn nieuwe zitplaats kon ik sommige gasten zien loeren en smoezen. En vroeg ik me af of het eten hun nog wel smaakte. Of dat het went.
De kruidenmix over de patat frites is kennelijk net als die geurstokjes (en de gasgestookte open haard tegenover de toiletten) onlosmakelijk verbonden met de populariteit van deze keten. Na een paar happen gaf ik het op.
De zilte zeelucht striemde daarnet nog in mijn neus en mond. In de verte hadden bliksemschichten uit een dreigend donkere wolk de van hagel en stortregens zwangere lucht verlicht. Mijn zwarte Speedo zwempak onder meerdere niet meer zo droge kledinglaagjes had ik niet meer nodig om me een verzopen zeehond te wanen. De twee keurig gekapte, witte wijn verslindende dames achter het panoramaraam zwaaiden niet enthousiast naar me terug.
Verder is hier niet zoveel te doen. Zo’n beetje alle strandtenten zijn al dicht zo laat in het seizoen. En De Viskeet die ik open trof bleek een zeevisserscafé. Zodat ik me nu maar met zakken vol vet-vegetarisch lekkers van de afhaalchinees, in mijn enige nog droge T-shirt op het voeteneinde van het luxe lits-jumeaux heb geïnstalleerd. Buiten loeit de wind onverminderd voort. De tonen van leer en bittere chocola in mijn plastic bekertje wijn maken het plaatje helemaal af. Wat een rust. Wat een weldadige rust.
Maasvlakte vergezicht
Aan de kade 