Ik wou dat ik twee mensen was. Dat ik met vier handen één leven kon vormgeven – in plaats van twee levens zien te runnen met maar twee handen en slechts 24 uur per etmaal tot m’n beschikking, zoals nu, inmiddels ruim de helft van mijn aardse bestaan.
Over ‘ruim’ gesproken: bovenstaand binnenvaartschip wordt een beunschip genoemd, vanwege de – in dit geval twee – beunen. Ooit, ruim voor corona, maakte ik er vaardagen voor mijn dienstboekje. Nu ligt het gevaarte hoogstwaarschijnlijk permanent voor anker. Net als dat dienstboekje, ja.
Geef een reactie