We stonden nog niet buiten of het begon te snotregenen. Met onze coronastressvrije kerstkaarten en warmrode kerstmanmutsen – het laatste hadden we afgekeken van een echte postbezorger. Pas onderweg terug naar huis ging de zon weer schijnen. Dat scheelde meteen een jas. Op een etalageruit vol felle kunstbloemen had iemand een kerstgedicht gekalkt. Over liefde en vrijheid. De waarheid en het licht. Snackbar Peppie had ook al een metamorfose ondergaan. Wij gaan voor Vrolijk Vanalles en Gelukkig Altijd.
Geef een reactie