Met een vooroorlogse woning heb je al snel muizen, dus had ik preventief alle potentiële knaagdiergaatjes dichtgekit toen we hier acht jaar terug introkken. Af en toe hoorde ik wel eens kleine klauwtjes aan de binnenkant van onze jaren ’30 ventilatiekanalen de salsa krabbelen en ik zag zelfs een keer een spits snuitje verdwaasd door de kachelruit naar binnen koekeloeren. Kennelijk had ik de klep van het rookkanaal toen niet goed gesloten. Maar afgelopen ongewoon koude winter rook het in het souterrain op sommige plekken toch echt naar muizenpies. Aangezien de buurman zijn beide katten waren meeverhuisd, leek het me een een-tweetje. Geef ze ook eens ongelijk. Zolang ze maar niet bij mij kwamen buurten.
Ik ben er nog steeds niet achter hoe, maar eerst vond ik kleine chocoladehagelslagjes bovenop de koelkast. En een dag of twee later, ik zat nog even stilletjes wat nieuwsberichten te lezen voor het slapengaan, meende ik van pure vermoeidheid te hallucineren toen ik op de plankenvloer iets zag rondscharrelen. Het had me doen denken aan een vriendin die in haar laatste levensfase overal konijntjes zag rondhuppelen. Dat had haar blij gemaakt, want ze hield erg van konijnen. Maar nu is ze dus een engel en dit was onmiskenbaar een stinkmuis. En hoewel het me vrijwel onmogelijk voorkwam, was het dier hier toch heus: het onomstotelijke bewijs dat ik me niets verbeeld, lag me vandaag bij thuiskomst doodgemoedereerd op te wachten.

Als de katten van huis zijn…
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...
Tags: 2019-ncov, als de katten van huis zijn, coronamaatregelen, covid-19, creatief met kaas, een kat een kat noemen, engel, jaren '30, kaaskop, katwijk aan zee, kaz, muizenval, salsavirus, vitamine zee