Strategisch spiegelen

Nou was ik al geen fan van Rutte, maar als ik lees dat hij het een heilige plicht vindt om achtergebleven evacués te helpen heelhuids het huidige Afghanistan alsnog te ontvluchten word ik pas echt onpasselijk. Hoe kan hij het in z’n hoofd halen, zou ik willen reflecteren. Die anti-Afghanendemonstraties bij noodopvanglocaties zijn misselijkmakend maar dat is zijn goedkope spiegelstrategie ook: voor een VVD’er is hooguit iemands winstoogmerk ‘heilig’, dat weet nog wel een goedgelovig kind. Die van schaamteloos miljoenen winst voor zichzelf makende fake vrijwilligers incluis. Meer niet. Schijnheil!

Zelf kan ik er anders ook wat van, hoor. Dat geef ik ruiterlijk toe. Als ik voor de zoveelste keer een bericht vol ‘we snappen dat’ en ‘we hebben begrip voor’ ontvang, ben ik echt wel in staat eventjes strategisch te spiegelen dat ik ‘begrijp’ hoe lastig te bevatten het gekke defect van m’n mobieltje is. En dat ik ze graag ‘van dienst wil zijn’ met aanvullende informatie.

Niet dat het wat uitmaakt, want begrijpend lezen is beide servicemedewerkers toch niet gegeven. Zoveel ben ik inmiddels dan weer wel wijzer. Terwijl de klok geduldig doortikt zakt de prijs van een nieuw toestelletje model 2017 ondertussen gestaag van 160, naar 140, naar 115 euro. Nog even en je krijg het gratis bij een pak al even incourant waspoeder voor een stralend schone was.

onzichtbare stuurhut van de dag

Binnenvaartschippers kunnen hun stuurhuis soms laten zakken. Dat ziet er grappig uit, maar is gewoon erg handig wanneer je bijvoorbeeld onder de Spoorbrug wilt passen.

Iets met muizen, moeder en zee

Als uit het niets was een gebeurtenis uit een weggemaakt verleden bij me opgekomen. Hoewel ik er destijds wonderlijk goed vanaf kwam stemde de herinnering toch treurig: wie het in de samenleving moet zien te redden zonder ontwikkeld geweten kan zich weliswaar niet ‘slecht’, maar ook nooit eens ergens ‘goed’ over voelen, snapte ik. Die kent geen voldoening. Voelt alleen maar leegte. Overal en altijd. Daartegen helpt nog geen moedertje lief.

Niet lang daarna kwam een ander lang vergeten, diep triest voorval naar boven drijven. Een vriendin had me sneaky medeplichtig gemaakt aan haar oplichtingspraktijk en verwachtte daarvoor nog lof ook: ik kreeg toch een deel? Van hun wraak, ja! Terwijl zij het vooral spannend leek te vinden dat we ‘moesten maken dat we wegkwamen’, voelde ik me al net zo bedrogen als de stappende zeelui die hun laatste geld bij elkaar hadden gelegd voor een dode mus. En net zo woest: hoe haalde ze het in d’r botte hersens mij willens en wetens in gevaar te brengen? Wie bedenkt nou zoiets wreeds? Daar begreep ik toen helemaal niets van.

Het mooiste aan een schoon geweten is toch wel de totale vrijheid die het geeft.Van 1 t/m 15 augustus wordt tijdens de 8e Beach Cleanup Tour de hele Noordzeekust opgeschoond.