Het transparante perspex zitplaatje oogde strak en ook het zwart fluwelen antieke lapje paste precies. Maar de Delfshavenvariant met subtiel diepte-effect zat van meet af aan gewoon het best. Logisch.
originele gaatjes stoel, na ambachtelijke stoffering, na Groeten uit Delfshaven™ make-over
Vier verschillende vorken uit de tijd dat die nog waren bedoeld om dagelijks mee te prakken.
Gevonden op de Binnenrotterommelmarkt.
Gisteren liepen we over het strand van Hoek van Holland even lekker uit te waaien. In de hoop dat een hardnekkige hoofdpijn, waar zelfs een cocktail van twee paracetamols tegelijk nog geen vat op kreeg, alsnog als sneeuw voor de zon zou verdwijnen: NOT!
Wel zit er sindsdien een onpasselijk beeld aan mijn geestesoog gekleefd: een van de weinige zonaanbidders op het stukje naaktstrand waar de bestrating van die voor mindervaliden anders volkomen onbegaanbare zandvlakte ophield, lag zo te zien ongegeneerd aan zijn aars te krabben – meende ik althans aanvankelijk nog in mijn onverbeterlijke onschuld. Onderweg naar een heilzaam bedoelde duik in zee – waar het alleen niet meer van kwam aangezien alle lust daartoe me inmiddels was vergaan – kon ik echter niet anders dan constateren dat de anusjeuk blijkbaar van een héél andere orde was.
Hoe eenzaam moet je zijn? Hoe wanhopig op zoek naar aandacht, naar bevestiging van je bestaan?, schoot er, in een reflex van mededogen, als mogelijk verzachtende omstandigheden onmiddellijk door me heen. Desondanks bleef walging de boventoon voeren. En sindsdien poppen die onnatuurlijk bruine billen met dat wriemelende knuistje ertussen dus steeds bij me op. Onaangekondigd.
Net als die uit de lucht gevallen, zogezegd precies passende ‘toch anders hele dure’ – maar ontegenzeggelijk wansmakelijke – spiksplinternieuwe gratis gordijnen voor het hele huis. Kennelijk ‘slim’ geregeld en geritseld buiten de belanghebbende zelf om – over respectloos gesproken. Die mochten ze van mij dan ook linea recta in hun reet schuiven.
stilleven met dragon, opgegeten kaastosti en afgekloven kimchikontje
Knalgele draagbare schrijfmachine. Nabij café Vanouds de Molen. Compleet met tweekleurenlint en bel: ping!
Twee doosjes retro deurknoppen. Uit de tijd dat sleufschroeven nog gangbaar waren. Afgedankt door lokale multimiljonair. Wordt vervolgd.
vondst van de dag
vondst van de dag
Lief stoeltje uit de tijd dat nog paardenhaar als vulling werd gebruikt. Of nee: uit de tijd dat er nog ambachtelijk werd gevlochten en gemat! Compleet met originele sporen van houtworm.
– tweede remake under constuction! –
Het is groen en het drijft:
An-Drijvie
Het is hout en het drijft niet:
(gedeeltelijk) versteend hout
stilleven met schaduw en scheermessen
We kregen vandaag weer eens zo’n stichtelijke folder vol goede bedoelingen aangereikt. Door iemand die ons kennelijk op de heenweg al had gezien en ‘speciaal was teruggelopen’. Normaal loop ik dan vrolijk verder – we zijn al gered hoor! – maar dit keer was anders. Misschien omdat ik even daarvoor naar een ingeving luisterend, stukken aangespoeld wrakhout was gaan onderzoeken op hardheid en zodoende een voor mij bijzonder fossiel vond waarmee ik enorm in m’n sas was?
Na een gebed – wat maakt toch dat iemand automatisch aanneemt dat een gehandicapte wil ‘genezen’?; dat iemand die anders is (of gewoon bijzonder?) vanzelfsprekend ongelukkig zou zijn? – volgde een lied dat ik niet kende, maar wel heel mooi klonk, daar midden op het net drooggevallen zandstrand, met de branding op de achtergrond en bij vlagen wegwaaierend in de wind.
Het nazomerse midweekweer was waarlijk een geschenk uit de hemel. Nee, nooit zal er mij iets ontbreken.
Binnenkort gaat Groeten uit Delfshaven™ internationaal! Vanaf de Noordzee zal gratis flessenpost onderweg gaan naar Wales, Noorwegen en Zuid Afrika. Lees verder
Aan de kade 