Op de valreep van 2021 nog een gratis online workshop bij kunstenmakerij / atelier Aan de kade!
Deze keer gaan we van ledematen nieuwe wieken maken voor oude molenrompen.
De handleiding blijft hetzelfde als die van twee eerdere workshops Wieken maken voor ansichten. Vervang alleen afgekeurde mondkapjes en dor snoeihout voor afgerukte armen en benen.
voorbeelden Nieuwe wieken maken voor Oude molenrompen
Voor de afwisseling aten we dit jaar geen stamppot boerenkool op eerste kerstdag
En overgebleven kaaspannenkoeken in warme bouillon als ontbijt
Een voorheen Vlaamse Gaai at zich zonet ongans aan traditionele pindaslingers
snackbar Peppie tribute
Dit was best lang een kale boom. Dat geen buurtbewoner er een bal in hing leek een statement: hier hoort Peppie!
Eigenlijk zou iemand hem met snacks moeten versieren, dacht ik toen we het troosteloze tafereel weer eens passeerden. Of desnoods met plaatjes van snacks.
Binnen drie dagen bleek mijn kerstgedachte al naar eigen inzicht uitgevoerd. Dat Peppie zwaaide en zwaaide had wel iets vrolijks.
Na eerst een zwarte en daarna een donkerblauwe terug te hebben moeten sturen koos ik bij die drie maal is scheepsrecht-allerlaatste online bestelling maar voor de kleur op het begeleidende plaatje, in plaats van te vertrouwen op de zwart-op-witte beschrijving van het gewenste item: grijs. Dit overduidelijk in de hoop dat de kennelijke fout in het systeem inmiddels niet al was hersteld, want dan kreeg ik echt een bruine broek bezorgd. Dank u beleefd.
Mijn vraag aan de belastingtelefoon was een stuk minder ingewikkeld. Toch sprak, dan wel luisterde ik welgeteld 25 minuten en 31 seconden, respectievelijk met twee gratis belastingvraagbaken (m/v), naar veel overbodige uitleg over in de verste verte niet aangekaarte non-onduidelijkheden, alvorens het bijna kafkaëske, maar in ieder geval heel vermoeiende, mijn tijd en ieders belastinggeld verspillende gesprek dan maar af te ronden. Ik zou het op een ander moment nog wel eens proberen. Wellicht trof ik dan iemand met een andere kleur bril.
Als de expert die meende dat ik ‘het systeem gewoon niet begreep’ mijn vraag in haar eigen woorden had herhaald – een doorgaans volstrekt overbodige actie, maar nu even niet – waren we er vast wel uitgekomen. Ondanks haar gebrek aan relativerende humor en zelfspot. Maar na de zoveelste verhelderingspoging mijnerzijds, had de andere kant van de lijn wel eindelijk – yes! we zijn er! – hetzelfde ene vraagteken als ik, alleen niet ook de moed daar rond voor uit te komen. Dat ze me steeds niet had kunnen volgen geloofde ik tegen die tijd al lang niet meer.
Ook belastingbriefopstellers moeten bij hun omschrijvingen kennelijk kunnen roeien met de voorgeprogrammeerde riemen die ze tot hun beschikking hebben, als het systeem soms niet helemaal de juiste keuzeopties biedt. Dan staat er iets dat weliswaar niet erg logisch is, maar wel gewoon klopt. Zoals de omschrijving op de bestelbon bij die allerlaatste levering: van zowel een grijs als een beige – correct – kledingstuk.
Strategisch dan maar meteen twee bruine ribbroeken bestellen had me de snelste methode geleken om een simpele systeemfout te hacken. Met het hilarische gevolg kan ik heel goed leven. Mogelijk omdat ik inmiddels een sympathiek geprijsd alternatief aan een uitverkooprek vond. En iemand aan de lijn kreeg die zonder omhaal vertelde wat ik me moet voorstellen bij ‘toekomstig’, wanneer het eigenlijk vorig jaar betreft. Beter dan een ransomware-aanval die alle systemen dagenlang platlegt kon ik me niet wensen.
Het ooit onder ouderlijke dwang aangeschafte zogezegd antieke meubelstuk dat doe-het-nou-maar met de tijd alleen maar méér waard zou worden is mijn smaak nooit geweest. Maar goed, het ging tenslotte niet om een man-met-geld die mijn toekomst moest veiligstellen, dus who cares? Met het quasi notenhouten fineer is ook eigenlijk niets mis. Het is de opsmuk die alles verpest. Ik houd niet zo van ‘mooi’. En ik word niet blij van ‘duur’. Toch mocht het kastje al die jaren blijven. Met lades heb ik altijd wat gehad.
Dat begon denk ik op de kleuterschool. Van lege lucifersdoosjes een ladekastje knutselen was het allerfijnste dat er bestond. Dagenlang was ik erdoor in hogere sferen. Tot geen van de knoppen die ik ervoor uitvond het daadwerkelijk naar behoren deed.
ladekast met hergebruikte deurknoppen
Rijksmonument gekraakt? ‘Rustiek’ pakjespakhuis verhuurd aan Sinterklaas? Cultureel erfgoed-‘onderhoud’? Hmmmmm.
Aan de kade 