meanwhile Aan de kade

De beste stuurlui staan niet, die zitten, binnen bij de warme kachel – row, row, row your boat, life is but a dream

meanwhile in the USA

Je kon er op wachten, tuurlijk. Toch overdonderde het me vanmorgen: Trump is back!

Met midterm-verkiezingen in aantocht blijkt de Russische aanval op Oekraïne voor de onomstotelijke presidentsverkiezingverliezer van vorig jaar, eigenlijk voornamelijk gratis koren op zijn molen te zijn. Geen haar op Trumps hoofd dat blijkbaar ook maar overweegt er uit ethische overwegingen vanaf te zien dit uit te melken – tja, hij is dan misschien oliedom, maar nooit een dief van zijn eigen portemonnee, logisch. Meanwhile bidt de voorganger van Biden zich zogezegd suf voor alle getroffenen.

Van verbazing en ongeloof stond ik hardop te lachen in mijn nachthemd. Een zen reactie van een zelfverklaarde prepensionado? Een natuurlijke reflex om spanningen te ontladen?

Zowel in het laatste als eerst geval zou dan een lachmediatie mogelijk vrede kunnen bewerkstelligen. Of dat weer zo’n alternative fact is, zal nog moeten blijken.

meanwhile in Delfshaven

Deze slideshow vereist JavaScript.

Elektrisch varen voor de binnenvaart nog ver weg, walstroom in Delfshaven wel al binnen handbereik.

‘Uit angst voor represailles’

Over inspirerende rolmodellen gesproken – en dan heb ik het even niet over de voor de hand liggende leeghoofden die hun ziel en zaligheid verkopen om maar zoveel mogelijk likes te scoren, lees: reclame-inkomsten te genereren, voornamelijk ten koste van het gezonde zelfbeeld van hun verzameling jeugdige volgers – : wie een beetje het nieuws volgt heeft ze momenteel voor het uitkiezen. Van diehards die imuun zijn voor an offer you can’t refuse tot sportieve uitblinkers met een uitgesproken mening.

Op de een of andere fiets is het vaak verleidelijker om iets dat maar moeilijk is voor te stellen domweg niet te geloven, of gemakshalve als onwaar af te wijzen, dan er onvoorwaardelijk voor open te staan. Strategische desinformatie daarentegen, is, uit tactische overwegingen, juist zo laagdrempelig mogelijk gemaakt. In de wetenschap dat uit je comfortzone stappen moed vergt, terwijl een smoesje om je geweten mee te sussen gemakkelijker is gevonden dan tandenknarsend overheen geklommen – een beter bruggetje kon ik even niet vinden.

Rupsje Nooitgenoeg?

Over egocentrisch gesproken: als een dreumes zichzelf als middelpunt van het universum ervaart, vertedert dat doorgaans nog. Het is tenslotte maar een fase. Met voldoende vallen en opstaan zal zich snel een zekere mate van invoelingsvermogen ontwikkelen en daarmee het geweten.

Wie de ontwikkeling van de mensheid kan terugzien in de ontwikkeling van een individu – van bekieuwde embryo tot amechtige grijsaard – kan dat ook omdraaien en om het even welke microkosmos in de macrokosmos van het immer uitdijende heelal herkennen.

En met een beetje voorstellingsvermogen zou je, uitgaande van een celmodel, kunnen inzien dat, hoewel iedere individuele moleculenneus weliswaar gericht is op – en niet te vergeten: bestaat bij de gratie van – één en dezelfde kern, er ook steeds neuzen op het membraan lijnrecht tegenover elkaar staan om de boel in evenwicht te houden.

Macht smaakt naar meer, leert ons de realiteit. Net zo lang tot een zwart gat alles en iedereen opslokt?

Sluwe strategie

Psychlogisch projecteren is ook mij niet helemaal vreemd. Dan lees ik over de grillen en kuren van wereldleiders en herken meteen mij maar al te bekende patronen: ik groeide op in de wereld van een pathologisch leugenaar, keerde dat de rug toe en kreeg daarna steeds weer nieuwe gewetengestoorden op mijn pad.

Dat is alleen maar logisch. In tegenstelling tot wat meestal wordt aangenomen moet je ‘foute types’ namelijk helemaal niet zo ver als mogelijk van je weg houden, maar juist net zo vaak een verbinding met ze aangaan tot je wél een werkzame manier uitvindt om immuun voor hun egocentrische levensstrategie te worden.

Soms ben je door omstandigheden aan iemand overgeleverd: als minderjarige aan je ouders of wettelijke voogd(en); als volwassene aan je werkgever, of, als je financieel niet (meer) onafhankelijk bent aan je levenspartner. Alles draait hierbij om vertrouwen: ouders beschermen hun kinderen; bazen zorgen voor een veilige werkplek en samen staan partners sterk. De praktijk is alleen weerbarstiger.

Iedereen heeft zo zijn rugzakje, check. De meesten hebben min of meer wel leren dealen met de hun aangedane krenkingen, check. Sommigen daarentegen juist jammerlijk niet. Rancune, afgunst, of domweg zelfhaat – bijvoorbeeld – houdt deze losers dan levenslang in een ijzeren greep. Maar je vrijheid kwijt zijn gun je toch niemand? Check!

Door de ingewikkelde ontwikkelingen rond Oekraïne moest ik terugdenken aan de tijd dat ik nooit helemaal precies zeker wist of ik het nou echt wel helemaal bij het rechte eind had. Kon ik inderdaad vertrouwen op mijn geweten, of leidde ik mezelf ongemerkt om de tuin, terwijl ik meende ‘objectieve’ informatie af te wegen? Was wat ik observeerde niet gewoon wat ik zelf verkoos te willen zien? Werd ik niet ongemerkt beïnvloed door valse beloften waarvoor ik in een onbewaakt moment van zwakte zwichtte? Werkelijk om wanhopig van te worden.

Uiteindelijk kwam het allemaal goed. Van manipulatie en misleiding schiet ik meestal onweerstaanbaar in de lach en leugenaars vind ik dodelijk vermoeiend en vaak ontzettend lastig, maar blijken uiteindelijk vooral meelijwekkend ver de weg kwijt te zijn.

Erfenis

Hij had zijn kinderen steeds trouw beschermd tegen kwade krachten. Van giftige roddels tot gevaarlijke gekken. Ik heb dat moeten missen. Net als zijn vrijgevigheid. Terwijl ’s mans beste bedoelingen tot aan zijn laatste ademtocht overeind bleven.

Dat zijn vertrouwen met droge ogen werd verkwanseld raakt me diep. Zo’n lieve man, met zo’n groot hart. Zo goed van vertrouwen dat hij de signalen weliswaar best zag, maar ze, op dat ene specifieke lachje van hem na, liever geluidloos van tafel schoof. Wie dat aanziet voor zwakte of naïviteit, houdt zichzelf voor de gek. Wie denkt te weten hoe het hoort en zich achter anderen verschuilt, verloochent zichzelf.

Het zal best scheve gezichten gegeven hebben, dat die buitenstaander ander contact met hem kreeg dan de nakomelingen die wel onder zijn hoede opgroeiden.

Bij mij kon hij zich uitspreken over zaken die voor zijn gezinsleden te pijnlijk zijn. Die afbreuk zouden kunnen doen aan hun vaderbeeld. Dat van mij moest, voor zover mogelijk, nog beginnen met groeien. Op latere leeftijd resulteert dat dan in iets van een compleet andere orde.

Vertrouwelingen waren we. Met gedeelde doelen. Het weggemaakte verleden vinden, dat wilden we. Herkenning voelen. Alsnog gedeelde herinneringen maken. Kort voor zijn dood spraken we nog af dat hij me tekens zou komen geven. Lacherig. Bloedserieus.

De enige erfenis die ik wilde, kan grappig genoeg niemand me ooit afnemen. Goed zijn van vertrouwen is een krachtige edelsteen. Rijkdom, geen teken van zwakte.

QR-code sneak preview

Voor wie moeite heeft met kiezen ontwikkelde Groeten uit Delfshaven™ een handige hoogglans ansichtkaart: de onbeperkt geldige QR-code!

Alleen even scannen en je belandt gegarandeerd coronaproof en covidstressvrij, gezellig midden in het volledige assortiment plaatjes van Delfshavense hotspots die kunstenmakerij / atelier ooit op kaart zette.

– binnenkort verkrijgbaar bij An-Dijvie en kunstenmakerij / atelier Aan de kade –

peculiar portraits

Soms zit ik te pielen op mijn mobiel en popt er onbedoeld iets op dat me ontroert. Zoals deze schets in acryl op groot formaat papier, gemaakt rond de eeuwwisseling in een kleurrijke schilderperiode.

Ik was bijna vergeten hoe blij ik altijd van modelschilderen werd.

Aan de kade

acryl op papier

80 x 120 cm

View original post

Buitenspelen

Er hangt voorjaar in de lucht. Of zijn het de langverwachte versoepelingen die tot ongevraagd contact verleiden?

Een quasinonchalante vraag – en van welk jaar bent u? Een vriendelijke box tegen m’n rug. Een onbegrijpelijke marktgrap – iets met lekkere kippen en een vette lach.

Ik had ze voor het uitkiezen vandaag, de toeschietelijke types met twinkelende ogen: valide, invalide, jong, oud, beschaafd, brutaal, charment, nonchalant, te goeder trouw of onmiskenbaar onbetrouwbaar.

Ze maakten nochtans stuk voor stuk geen schijn van kans. Maar dat gaf niets. Het was maar een spel. De zon scheen avontuurlijk, de wind waaide winterjassen op en er was storm op komst.