Aswoensdag

‘Kijk maar in de spiegel’. Er zou een kruisje op mijn voorhoofd staan, omdat ik had gejokt. Maar waarom zou ik?

‘Wat zou je doen als ik dood was?’ Dat wist ik niet zo een-twee-drie – vermoedelijk was ik hooguit vier of vijf. Maar kennelijk werd ik wel geacht het juiste antwoord te geven, dus dacht ik braaf diep na. Wat zou volgens haar slim zijn om te doen als er iemand was doodgegaan? Hmmmm. ‘Dan pak ik je portemonnee!’, riep ik meer opgelucht dan triomfantelijk. Dit antwoord leverde me vast 10 punten op, dat kon niet anders. Zelf was ik er tenminste best trots op dat ik het een en ander had weten te deduceren.

Dat ik voor het eerst van mijn leven logica en strategie met succes combineerde werd beloond met een verwijt, in plaats van limonade en taart. Het ‘Je denkt ook alleen maar aan jezelf’, klonk gesmoord en bracht me van de wijs. Wat had ik verkeerd gedaan? Gegniffel op de achtergrond verbrak een onheilspellend gestolde stilte in mijn voordeel. Dat je kan worden uitgespeeld, begreep ik toen nog niet.

Liegen was slecht, leerde ik. En eerlijk duurt het langst. Maar een leugentje om bestwil bleek uiteindelijk iets totaal anders. Dat zou ik nog wel gaan begrijpen als ik zelf groot was – dat ik allang groot genoeg was om drogredenaties te doorzien was blijkbaar nog niemand opgevallen, maar who cares

Wie Aswoensdag zegt, zegt carnaval. En wie carnaval zegt, zegt corona, zegt pandemie, zegt worldwide web, fake news, fake vrijwilligers – en too good tot be true-malafide mondkapjesdeals: het nieuwe normaal? En terwijl Oekraïne gestaag in as verandert, gaan de leugens om ieders bestwil heel gewoon door.