Voorzienigheid

circulair luisterboek

Onze oude tilvoorziening is wel eens aan vervanging toe.

De dame die de zo goed als nieuwe tweedehands Reiselifte destijds te koop aanbood heette Frank. ‘ Zeg maar Anne’, had ze mij met mijn gênant roestige schoolduits op m’n gemak gesteld. Dat hielp niet echt. Anne Frank? Het hydraulische ding bleek van haar vader, Otto Frank geweest. Oké…

Van alle van electriciteit afhankelijke voorzieningen die de goede man via de Oostenrijkse WMO in bruikleen kreeg had hij voor de zekerheid ook steeds nog een mechanisch alternatief aangeschaft. Voor het geval dat. Anne had die eigenaardigheid nogal, hoe noemde ze het ook alweer, iets van ‘vermoeiend’ of zo gevonden. Mij gaf de herkenning – ja, voor als de pleuris uitbreekt, logisch! – juist energie. En in plaats van een zucht, onderdrukte ik aan de andere kant van de lijn een bevrijdende lach.

Woningruilvakantie!

Veel van onze buren doen het al jaren maar mij lijkt het niets: voor even van huis ruilen. Zij komen voor bijna nop op de meest uiteenlopende plekken, terwijl achterblijvers op de dijk kennis maken met een rijk palet tijdelijke buren. Één familie krijg ik nooit meer uit mijn hoofd.

Er zou een bruiloft plaatsvinden, bleek op het allerlaatste moment. Het onvoorziene feestgedruis – waar wij ons stiekem al erg op verheugden – bleef echter uit. Uiteindelijk bestond de enige reuring dat weekend uit een volledig in het wit geklede, steenkolenduits brabbelende oude heks op zoek naar iets dat nog het meest klonk als ‘molen’; gevolgd door twee duistere types in pak, met wat een eigenaardig verzwaard, opgerold vloerkleed leek tussen hen in.

Die ‘Müll’ zal never nooit niet door de klep van de ondergrondse containers naast molenromp De Graankorrel hebben gepast, bedacht ik me later pas, toen de optie van een tragisch afgelopen, niet meer voltrokken uithuwelijking zachtjes begon te dagen. Arm kind.

Morgen gaan wij voor het eerst toch ook maar eens in iemand anders haar/zijn/hun huis vakantie vieren. In haar/zijn/hun bedden slapen en op haar/zijn/hun wc zitten. We hoeven niet ver te reizen, dus als het niet bevalt zijn we zo weer terug. En alle voorzieningen die we nodig hebben zijn nog aanwezig ook!

Dus als je ons volgende week weeral met een verse bos bloemen ziet lopen, dan zijn dat vakantiebloemen. Of ons gewoon in de lokale supermarkt spot: we doen er onze vakantieboodschappen. Voor luchtige vakantiepraatjes blijf je de komende zeven dagen bij ons helemaal aan het goede adres. Maar bespaar ons je zielige verhalen en stel zakelijke voorstellen nog eventjes uit. Maandag 8 august zijn we weer bereikbaar. Moet lukken, toch?

– Bedankt/Danke/Ευγαριστο/Grazie/Merci/شكرا/Teşekkürler/Thanks/Toda –

gevaarte van de dag

Deze slideshow vereist JavaScript.

medeklinkerkampioen: FLuSSSCHiFF

Tuintraphut stap 2.0

Tuintraphut stap 2.0

Inmiddels zijn we 22 dagen verder. Hebben we de draad weer opgepakt alsof er nooit iemand van ons ooit ‘over het hoofd is gezien’ en door het oog van de naald kroop – dat lijkt niet te kloppen, maar doet het toch. Neem dat nou maar gewoon van me aan.

Je gelooft het niet, maar deel 1 van de allereerste multifunctionele tuintraphut aller tijden is af, oerstevig en past precies.

De komende weken zullen onze dagelijkse werkzaamheden in het teken staan van deel 2: de – wettelijk verplichte – toegankelijkheid.

– wordt vervolgd –

Prijsvraag van de dag

tuintraphut stap 1.3

Dit is:

a) een mislukt strandbeest

b) een stomdronken biertafel

c) de allereerste multifunctionele tuintraphut in wording aller tijden

d) een aanlegsteiger voor landrotten in wording

Stuur uw antwoord voor 19 september naar altijdprijs@groetjesuitdelfshaven.nl.

Over de prijsuitreiking kan niet worden gecorrespondeerd.

Gedragen

Een veel te groot deel van deze niet doordeweekse dag werd in beslag genomen door veels te veel tijd en aandacht zuigend gedoe: iemands menselijke foutje rechtzetten, in het algemeen belang een consumentenmelding doen, gratis opbouwende feedback formuleren en broeden op de beste methode om een badinerende benadering te ontzenuwen – zeg je dat zo?

Ik houd er wel van om te oefenen in dingen die me eigenlijk enorm tegenstaan. De voldoening wordt er alleen maar groter door als het je desondanks lukt precies de goede toon te vinden. Voor mij betekent dit doorgaans: de nuchtere feiten vaststellen; ze overzichtelijk op een rijtje zetten; en vervolgens met een luchtig verrassingselement de ontvanger rücksichtslos van de sokken blazen – en in een moeite door mijn analyse bekrachtigen. Pure kunst, al zeg ik het zelf.

Wie veel positieve energie op zich gericht krijgt, voelt zich ‘gedragen’, las ik ergens.

afbeelding: ikbenchantalvanheeswijk.nl

klein verdriet

Als zowat alle korsten er dan af zijn zie ik pas dat een halve wenkbrauw ontbreekt. Dat er nog maar anderhalf statussymbool overblijft.

Dat raakt me als een mokerslag, in mijn gezicht zonder noemenswaardig wenkbrauwhaar.

Hartenwens – Thijn