Vanuit de keuken kijk je hier uit op de Schie. Waar het momenteel krioelt van de bootjes en jachten in allerlei grootte en staten.
Aan de andere kant zag ik, op de valreep zonder bord hete soep richting woonkamer lopend nog een veel intrigerender uitkijkje.
Ons weekje woningruilvakantie is werkelijk voorbij gevlogen.
Zonder titel, gietijzer op geverfd hout (2022)
De landelijke kledingkast voor zijn kamer in een prachtige monumentale boerderij is daar nooit terechtgekomen. Mijn zorgafgankelijke zoon zelf evenmin. Zo simpel als het er staat was dat anders niet.
Wat weloverwogen en overtuigd begon, transformeerde stukje bij beetje in een gruwelijk gevecht tussen vrijheidsdrang en moederhart. In de onontkoombare ontmanteling van het ideale toekomstplaatje.
De nuchtere optelsom van een scala aan grote en kleine verontrustende signalen deed me, na inmiddels al maanden aan het lijntje te zijn gehouden inzien: dit was een vergissing. Dit moest ik stoppen nu het nog kon! De consequenties zou ik zonder morren aanvaarden. Die zijn, hoe je het ook wendt of keert mijn eigen verantwoordelijkheid.
Terwijl ik zijn bijna affe kamer definitief ontruim, begint in de gemeenschappelijke ruimte een telefoongesprek dat ik tegen wil en dank wel moet meeluisteren. Iets met vergeten medicatie, interne miscommunicatie, en de steeds luider wordende verzekering dat het voor de betreffende cliënt echt volstrekt veilig is naar de woonvoorziening terug te keren. Ik krijg het er anno nu nog koud van.
eindelijk geüpdatete oude boerderijkast: gecoat metaal en marker op papier, op bewerkt en onbewerkt hout; 192 x 138 x 58 cm (2022)
Soms zit ik te pielen op mijn mobiel en popt er onbedoeld iets op dat me ontroert. Zoals deze schets in acryl op groot formaat papier, gemaakt rond de eeuwwisseling in een kleurrijke schilderperiode.
Ik was bijna vergeten hoe blij ik altijd van modelschilderen werd.
De eerste schets die hier werd gepost vind ik nog steeds erg leuk. In de snel wisselende standen-scene kun je met gemak een heel verhaal lezen. Of dat van jou herkennen, of het erop projecteren. Of iets algemeners, van alle tijden, iets uit de actualiteit. Rudi Fuchs zie ik er zo 350 woorden aan wijden, mits hij daarvoor netjes zou worden betaald.
zonder titel
inkt en acryl op hergebruikt papier
ongeveer 20-25 x 30-35 cm
2003
Het gebaar dat ons aller Irma tijdens de eerste persconferentie nieuwe stijl maakt wanneer Rutte de nieuweling naast hem noemt, herkende ik meteen. Terwijl ik eigenlijk alleen de naam van ons buurmeisje moeiteloos kan uitbeelden. Wel vraag ik me nu nog steeds af of er nou ‘de kale man rechts’, ‘die kale’, of ‘minister Kaal’ werd gebaard in de postzegel onder in beeld.
Het woeste gewapper waarin het vrolijk zwaaien van een voorbijvarende schipper moeiteloos overging, herkende ik vandaag aanvankelijk juist niet. Zijn gebaar deed me hooguit vaag denken aan een anekdote over, ik meen twee zwemmers die door Griekse kustwachters zouden zijn beschoten omdat ze maakten dat ze wegkwamen in plaats van te gehoorzamen. Het Griekse handsignaal voor ‘hier komen’ is voor een outsider al net zo verwarrend als hun hoofdbeweging voor ‘nee’ en dat voor ‘ja’ – wat je uitspreekt als ‘nè’ en er uit ziet als ‘mwah’.
Veel te laat om het raam alsnog te openen – op de vensterbank ligt sowieso nu een hele rits mappen die daar dan eerst even weg moet – viel het kwartje. Niet dat de mega zandzuiger waar ik ooit een open sollicitatie op af stuurde nou zo snel was. Een slakkengangetje is in dit deel van de Delfshavense Schie voor een vaartuig met diepgang wel zo’n beetje het hoogst haalbare. Zelf nog na uren en uren in een steeds langer wordende file op de verlossende opening wachten, en je eigenlijk even goed gas wil kunnen geven als de staking, dan wel storing eindelijk voorbij is. Maar ja, dat is mijn interpretatie.
Binnenkort gaat Groeten uit Delfshaven™ internationaal! Vanaf de Noordzee zal gratis flessenpost onderweg gaan naar Wales, Noorwegen en Zuid Afrika. Lees verder
Boekje 10 (2001) vulde ik tijdens de modeltekenlessen van Annie Goddijn met snelle schetsen van steeds kortere standen.
Interesse? Mail uw bod vanaf €75 naar boekje10@aandekade.art.
Boekje 10 meet 11 bij 12 cm en bevat maar liefst 48 bladzijden vol snelle schetsen.
boekje 10 – Marilou de Poorter
Er kan weer geboden worden! Boekje 56 is gemaakt van fotopapier, plakband, vulkanisch zand, hout en borduurgaren. 12 x 12 cm (1986-2019).
Mail uw bod vanaf €35 naar boekje56@aandekade.art.
In de serie Schetsboekjes van eigen hand hier nummer 3.
Dicht: 10 x 11 cm, open: 10 x 85 cm. Acryl en inkt op papier. (2001)
Mail uw bod vanaf 15 euro*) voor 22 april naar boekje3@aandekade.art.
*) ex. 21% btw, incl. verzendkosten
Aan de kade 