Twee voor de prijs van één

Equilibra 1 – papier, karton en hout op hout – 36 x 57 cm (2007 – 2020)

Zelfde paneel, andere invalshoek. Maakt twee voor de prijs van één. In dit geval: €450 (ex. btw). 

 

Aangespoelde vergezichtjes

Deze twee werkjes op board zijn hier Aan de kade natuurlijk niet komen aandrijven. Dat zou ook al te mal zijn. Die strook plastic en het nylondraad lagen gewoon aan de kust, op het strand, tussen blikjes, doppen en talloze onsterfelijke peuken. Het board is een restant van een renovatie alhier. Het hout van de omlijsting gered van een enkeltje Roteb: bedankt buuv!

De opzetjes maakte ik tijdens een werkvakantie aan zee. Tegenwoordig werk ik alleen nog thuis en is het iedere dag vakantie Aan de kade. Oké, dat is dan wel de optimistische versie. Maar een kniesoor die daar op let.

KAZ 12/13, acryl en aangespoeld plastic op board, 30 x 40 cm (2018 – 2020)

KAZ 13/13, acryl en aangespoeld plastic op board, 30 x 40 cm (2018-2019)

 

Verkoelend paneel

Equilibra 2 – papier, karton en hout op hout – 36 x 57 cm (2007 – 2020)

Deze onlangs geüpdatete collage van karton, tijdschriftenpapier en hout op aangespoeld hout in verkoelend kleurpallet en met verfrissend waterthema, is een aanwinst voor ieder oververhit interieur.

>  Kosten geheel buitentemperatuur onafhankelijk!

Nog eentje dan

KAZ 10/13: acryl, aangespoeld plastic en Syberisch krijt op hardboard, ca. 40 x 50 cm (2018-2020)

Nog een vergezicht in acryl, Syberisch krijt en aangespoeld plastic.

Eveneens ongeveer 40 x 50 cm en te koop.

Veelzijdig vergezicht

Deze diashow vereist JavaScript.

Dit paneeltje meet 40 x 50 cm of zo. Maar hoe je het ook wendt of keert: het blijft me boeien. Vanuit alle mogelijke perspectieven.

KAZ 6/13: acrylverf, Siberisch krijt en aangespoeld plastic op hardboard (2018 – 2020)

Geüpdatet doekje

Dit doekje (2018 – 2020) meet 40 x 50 cm.
Het bevat acrylverf, zand en zandpapier. En o ja: onzichtbare minachting en machtsmisbruik.

acryl, zand en zandpapier op doek 40 x 50 cm (2018-2020)

Huis-tuin-en-keukenpaneeltje

Een maand terug stuitte ik in een lade zonder handgreep, onder dikke lagen hergebruikt verpakkingsmateriaal op 6 paneeltjes. Afmetingen variërend van 14 x 21 tot 15 x 41 cm. Twee setjes presenteerde ik hier en hier al.

Dit is dan paneeltje nummer vijf: doek, vilt, elastiek, aardewerk, kunststof en kopspijjkertjes op hout. 16 x 32 cm. Eveneens te koop. Info: paneeltjes@aandekade.info.

– wordt vervolgd –

Nog twee paneeltjes

twee collagepaneeltjes bij kunstenmakerij / atelier Aan de kade

Doek  op hout. Circa 14 x 21 cm. Los te koop. Meer info: paneeltjes@aandekade.info.

– wordt vervolgd –

Storm op komst

KAZ 1/13 (2018) 60 x 80 cm, acryl op doek

Maart 2018 was ik een midweekje op schildermissie in Katwijk. Het merendeel van de 13 werken die daar ontstonden is inmiddels af. En te koop.

Prijzen zijn zo zacht als boter: afhankelijk van formaat en draagkracht. En mijn humeur. En het weer.

Onbetaalbaar

Hoe ik ook zoek: in mijn kinderjaren is géén puur geluksmoment te vinden. Of anders werd het wel weer van me afgepakt.

Zoals dat suède franje-jack waar ik on top of the world zo blij mee was, maar dat na drie weken ineens terug moest naar de winkel omdat er iets aan zou mankeren. Of ‘per ongeluk’ weggegooid, zoals die supergave spijkerbroek met lussen voor gereedschap en allemaal interessante zakken, van een andere supergoedkope megamarkt. Het afgeprijsde appelgroene T-shirtje dat ik het liefst ieder dag wel droeg was ook al ineens foetsie geweest. Terwijl dat toch heus een meisjeslook had. Maar misschien waren het toen mijn ontluikende borstjes die iemand dwars zaten?

De ervaring van me ‘volmaakt gelukkig voelen op de achterbank van een oude kever met open dak, met het hele gezin richting zonnige zuiden tuffend’ – zoals iemand onlangs speechte op de uitvaart van zijn vader, die zijn grote voorbeeld was en dat nu voor altijd zal blijven – heb ik in ieder geval nooit gekend. Het enige dat daarbij in de buurt komt zijn die handvol gelukzalige zomerdagen met mijn fantastische franje-jasje waarin ik me eindelijk voelde meetellen. Hoe een liefdevolle moeder te zijn heb ik later zelf maar uitgevonden.

Op de parkeerplaats had ik pas gesnapt dat het haar helemaal niet om het geld ging. Dat er iets heel anders speelde. Iets onuitgesprokens, iets tussen haar en mij. Dat ik haar met mijn pubergeluk blijkbaar ‘brutaal’ de ogen had uitgestoken en dat Sneeuwwitje dood moest, zou ik nu zeggen.

Daar en dan nam ik me heilig voor om niets, maar dan ook nooit meer iets, wat dan ook, van haar te willen – laat staan aan te nemen. Ik leefde nog liever op water en brood. Pas nadat ik mijn zelfbepaalde uiterste houdbaarheidsdatum had overleefd  kwam mijn toch niet zo dode vader in beeld.

Of wacht: er was nog één kinderlijk eenvoudig geluksmoment. Hoewel dat eigenlijk niet meetelt, want al volwassen. Net.

In mijn geval zat ik alleen op zo’n retro rode skai treinbank en tufte naar zuid Nederland, richting ouderlijk huis, op een stralende winterdag. Die ochtend was ik jarig en wel wakker geworden in een geïmproviseerd logeerbed ergens in de randstad. Brak en 18 jaar. En beretrots: dat ene, unieke once in a lifetime moment van volwassenwording had ik zomaar helemaal alleen voor mezelf! Gewoon in mijn schoot geworpen gekregen door het lot! Zoiets onbetaalbaars had ik nog niet eens durven dromen. Werkelijk het allerbeste verjaardagscadeau dat er maar bestond. En niemand nam me dat ooit, ooit, ooit nog af, drong bijna triomfantelijk tot me door terwijl het in warm zonlicht badende landschap langzaam aan me voorbij trok en geruststellend gemakkelijk telkens van kleur en vorm veranderde.

Oogappel (KAZ 2/13) acryl op doek – 60 x 80 cm (2019)