kop in een lijstje – kop: Bianca van Rijssel / lijstje: Marilou de Poorter
Het kistje van het kop-in-een-kistje dat ik na een raamexpositie Aan de kade mocht houden bleek in de loop der tijd, maar vermoedelijk vooral door neveneffecten van de huidige energiecrisis aan de achterkant vies beschimmeld. Inmiddels hangt het textiele kunstwerk van Bianca van Rijssel er in een hergebruikt omhulsel weer helemaal fris bij!
Morgenmiddag 10 december wordt tussen 15:00 en 16:00 uur hier op de Dijk als vanouds een Opzoomer-kerstboom versierd. Daarna zijn er knutselactiviteiten, heerlijke hapjes en kun je in de frisse buitenlucht genieten van traditionele gezelligheid.
Een week later moet je voor een Palet aan tradities om de hoek, in de Lieve Verschuierstraat bij een groot groen hek voor een verlichte tuin zijn. Tussen 17:00 en 22:00 wordt daar met muziek, schmink en een Coolhavenboot-maaltijd de wintereditie van Middfest gevierd.
Komt allen, smul met mate en vergeet je goede voornemens niet!
‘Ja ik kan niet heksen!’
De Toren van Delfshaven zou al jaren onbewoond zijn. Toch werd het deurtje op één hoog onlangs van binnenuit ingetrapt. Door het haastig uit beeld verdwijnende individu op sneeuwwitte sneakers?Momenteel zijn we nog in afwachting van actuele onderzoeksresultaten. Heeft u relevante informatie? Mail dan naar opendeurtje@groetenuitdelfshaven.nl.
Project ‘I miss you’ (Daniel Knorr – 2000) molenromp De Graankorrel, Rotterdam Delfshaven (foto Peter Paul Klapwijk) met in skyline molen De Distilleerketel en molenromp Het Vertrouwen
Er lag een grote envelop op de mat. Met een handgeschreven tekst erop. Een buur van een eind verderop had bij het opruimen iets gevonden dat hem wel leuk leek voor mij. Dat bleek te kloppen. Ik koester het uitzicht hier aan alle kanten.
Daarnet fietsten er twee toeristen langs ‘onze’ molenromp De Graankorrel. Zich hardop afvragend wat dat vreemde, vervallen bouwwerk uit 1716 kon zijn. ‘Een vuurtoren’, meende ik nog net te horen. En iets van ‘want eerst was hier zee’. Ik vond het veruit de best bedachte optie aller tijden.
Het project I miss you van Daniël Knorr is 20 jaar terug gedeeltelijk uitgevoerd. Dat is te zeggen: voor één dag – die van de foto in de envelop op mijn deurmat vandaag.
Een mega-aankondigingsbanner met het beoogde eindresultaat ontsierde tot voor kort nog hardnekkig het eveneens eeuwenoude bijgebouwtje.
(‘Fa schifo‘ ving ik ooit ook eens op.)
Gisteren werd de buurman van een paar tuintjes verder 87. In het ziekenhuis. Waar hij diezelfde nacht nog overleed. Aan corona.
Buurtbewoners plantten in de loop van die dag een herinneringsboompje. Dat was eigenlijk toeval. Toch vind ik het mooi.
Verrassing aan de deurknop vanmorgen: een (dubbel) leuk bedankje (want ik tel natuurlijk voor twee) van Gemeente Rotterdam.
Tja, gewoon de troep van anderen opruimen is niet voor iedereen een logische gedachtegang. Commentaar van oude rotten in het vak dat dit fantastische initiatief ‘geen zin’ zou hebben lijkt me dan ook vooral ingegeven door kinderachtige kinnesinne.
Aan de kade 