Project Tuintraphut is zowat klaar om te worden afgetimmerd!
Alleen de rolstoeltoegankelijkheid moet nog even door een heldhaftige vrijwilliger worden getest.
Aanmelden: verkeerdebeen@groetjesuitdelfshaven.nl.
– wordt vervolgd –
Archief | groot formaat RSS feed for this section
peculiar portraits
18 febSoms zit ik te pielen op mijn mobiel en popt er onbedoeld iets op dat me ontroert. Zoals deze schets in acryl op groot formaat papier, gemaakt rond de eeuwwisseling in een kleurrijke schilderperiode.
Ik was bijna vergeten hoe blij ik altijd van modelschilderen werd.
Dit delen:
kunst XXL
29 okt
Filmverslag van een project waar ik (42) destijds (2002) toevallig inrolde. Mijn zoon (14) deed op zijn manier ook mee. Later (2008) zag ik werk van Jean Tinguely (Alles beweegt) en de Strandbeesten van Theo Jansen. Beiden maken, eveneens imponerend grote, schijnbaar zelfstandig opererende kunstwerken waar je stil van wordt. Maar wat me aan Stonehenge Rotterdam vooral fascineerde was, denk ik, naast het formaat, toch vooral dat ik er de hele dag ongegeneerd met PTT-elastieken mocht knutselen.
Dit delen:
raamexpositie Horen, Zien, Zwijgen
5 oktTot begin december is er weer groot werk van Marilou de Poorter Aan de kade te zien. De drie naaktschetsen in acrylverf op karton van ca. 75 x 110 cm zijn te koop. Neem bij interesse contact op: atelier@aandekade.info / 010-4140305.
Dit delen:
wat kom je hier nou eigenlijk doen?
9 mrt(Uh … schilderen?)
Najaar 1996 startte bij het buurthuis om de hoek een cursus tekenen en schilderen en een half jaar later leerde ik op de Vrije Academie zelf een doek opspannen. Na een opdracht op groot formaat werken stuurde Annelies Bontjes me echter door naar een collega docent. In de modelschilderlessen van Bob Kemper zou ik veel beter tot mijn recht komen. Voor dat inzicht ben ik haar nog steeds zeer dankbaar.
Na de eerste proefles bij Kemper was ik verkocht. De snelheid waarmee je moest werken om binnen de gestelde tijd (nog vijf minuten, nog 1 minuut) je vel van circa 85 x 120 cm enigszins toonbaar te krijgen, maakte dat er eigenlijk alleen nog ruimte was voor eventuele faalangst over die bewuste deadline. Hoezo: maar ik heb nog nooit modelgeschilderd? Hoezo: al die anderen zijn natuurlijk veel beter dan ik? Er was maar één optie: verstand op nul, je ogen gebruiken en schilderen of je leven er vanaf hangt!
In de pauze sprak een aangenaam verraste docent met me over van Dongen (een schilder) en het fauvisme (een stroming). De afbeeldingen uit het boek dat hij erbij had gepakt maakten me blij van binnen.
Later – de Vrije Academie was inmiddels gefuseerd met de SKVR – stapte ik over naar de schilderlessen van Annie Goddijn. Ook met modellen, ook op groot formaat. Maar waar Kemper zijn ergernis langzaam groeide (wat kom je hier nou eigenlijk doen?), kreeg ik bij Goddijn juist de ruimte om ongestoord te schilderen en te ontdekken. – En o, ja, nog een ander niet onbelangrijk voordeel: bij haar in de les veranderden de modellen zo mogelijk nog sneller van houding (nog 10 seconden!) …
Foto uit de SKVR brochure van (vermoedelijk) seizoen 1999-2000. Docent Annie Goddijn gaf me daar de ruimte mijn eigen stijl verder te ontwikkelen.
Aan de kade 