vaarwel van de dag

De tante die vandaag is gecremeerd vroeg ik ooit advies over een hardnekkig dilemma: doe ik mijn volwassen zoon niet tekort door hem de één op één zorg die ik hem zo gun te blijven geven in plaats van het hem te gunnen zich zonder mij te leren redden? Ontneem ik hem met andere woorden onbedoeld niet iets wezenlijks, iets waar ik als bezorgde moeder blind voor ben? Het was een tijdje stil gebleven, maar aan haar ogen kon je zien dat ze ergens heel ver hier vandaan zocht naar dat ene passende puzzelstukje.

Dat ik vandaag door een slecht opknappende zieke die zich nog geen half uur alleen kan redden thuis moest blijven frustreerde me. Tot ik begreep dat het me juist hielp herinneren wat de overledene me destijds voor antwoord gaf. Wat me troostte, en de onlangs in mijn moederziele alleentje gemaakte moeilijke keus beaamde. ‘Nee, het is goed zo’. Hoeveel mooier kan een afscheid zijn?

zonsondergang van een andere dag

Advertenties

Noroez aan Zee

Deze slideshow heeft JavaScript nodig.

Noroez aan Zee

zonnetje van een andere dag

foto: Hans V.

trap van een andere dag

muurschildering van de dag

Not so smart

Wie zoals ik steeds op- en afstapt in plaats van aan boord te overnachten doet er goed aan voor een ov-kortingsabonnementje te kiezen. Check. Dan schrik je toch minder wanneer het resterende saldo zich aan je bekend maakt. Je aanmelden voor een dienst die automatisch mailtjes verstuurt wanneer je ergens in the middle of nowhere een uitcheck miste is in mijn geval ook geen overbodige luxe. Check. En voor wie de neiging heeft steeds toeristische routes te nemen bestaan er gratis digitale navigatiesystemen die de kortste weg van A naar B voor je uitspellen. Daarvoor is de beschikking over een smartphone wel zo handig – not so check.

De mevrouw in mijn oude vertrouwde niet zo smarte mobieltje kan me precies vertellen hoe laat het is en heeft een geheugen dat aardig snel vol zit. Op de een of andere manier stelt me dat gerust. Door haar ben ik bereikbaar en kan ik zo nodig altijd nog een taxi bellen. Wat wil een mantelzorgende aspirant schipper nou nog meer? Vaardagen maken natuurlijk! Zoveel mogelijk vaarervaring opdoen en -routine opbouwen! Die laatste 2 navigatie-examens mogen aanvragen! Simpel. Check.

Bij de eerste kennismaking met mijn nieuwe aanwinst gisteravond heb ik blijkbaar iets te lang naar een Linkedin-knop gekeken, of gewezen, waarmee in no time alle mailadressen waarmee je ooit contact had kunnen worden verwittigd dat je (wie?) hen als zakenrelatie wilt toevoegen. Zodat ik vanmorgen even twee keer heel goed moest knipperen. De meneer die ik daarna bij wijze van stil protest uit eigen beweging connectte reageerde overigens ook positief. Nee heb je, ja kun je best krijgen. En wie niet waagt, et cetera. Check.

ontmoeten van een andere dag

stilleven aan de Schie

Koukleumend wat plaatjes schietend om mezelf af te leiden van de door merg en been waaiende wind moest ik hier aan een stripsoapaflevering van Ansje Tweedehansje (van Gerrie Hondius in oldschool Opzij) denken dat in mijn vorige huis jaren op de wc-deur zat geplakt: Ansje loopt met een knorrende maag in een supermarkt (‘Ik zou best iets lusten’) waar haar prompt op een presenteerblaadje een keur aan heerlijke hapjes wordt aangeboden. Dit mazzeltje slaat bij Ansje in als een bom: je hoeft alleen maar aan iets te denken en het gebeurt gewoon! Dat heuglijke nieuws wil de getekende wereldvredeambassadrice natuurlijk niet voor zichzelf houden. Waarna ze door twee medewerkers in blauw bedrijfstenue vriendelijk doch dringend de winkel uit wordt gewerkt: ‘Ja hoor mevrouwtje, en als de hemel naar beneden valt hebben we allemaal een blauw hoedje op’. Zelf hebben ze dat al, dat maakt het juist zo leuk – of wacht: nou verklap ik geloof ik de clou.

(Betreffende strip helaas niet te opgenomen in album Ingenaaid – maar wat niet is… et cetera.)