Na dik tien jaar beschikbaarheid van effectieve hivremmers (de verlossende ‘cocktailtherapie’ die in Nederland eind 1996 ook beschikbaar kwam) bleek in de praktijk van twee Zwitserse artsen (met ballen!) dat nul virus in iemands bloed, ook nul kans op overdracht betekende.
Dit ‘Zwitserse standpunt’ gaf destijds veel heterostellen de broodnodige lucht. Tenminste, als je van je hiv+partner op aan kon, want therapietrouw was hierbij wel dé alles bepalende factor voor succes.
Het moest natuurlijk ook nog even netjes wetenschappelijk worden bewezen. En er kon ook altijd nog iets mis gaan qua huwelijkse trouw. Dus ‘ruis’ zorgde aanvankelijk wel voor wat twijfel en onzekerheid. Maar het alvast wereldkundig gemaakte ‘medische advies’ – meer was het aanvankelijk nog niet – was desondanks al een enorme mijlpaal in ieders leven met hiv. Het zou deuren gaan openen naar acceptatie. Een volwaardiger deelname aan de maatschappij bevorderen.
Van de BNR-podcast ter gelegenheid van 40 jaar hiv en aids in Nederland heb ik vanmorgen de teaser én twee afleveringen helemaal afgeluisterd. Bij elkaar zowat een uur chronisch spaarzame tijd voor mezelf – en nog geen woord over de good old sectie Positieve Vrouwen.
Maar wat me als hiv-ervaringsdeskundige al luisterend vooral opviel, was de grote variëteit aan stemmen. De verschillen in spreekwijze en wat die diverse geluiden me vertelden. Hoe geluidstrillingen onwillekeurig je gemoed beïnvloeden.
Terwijl de ene spreker sprankelt en daarmee kwistig gratis energie mijn woonkamer instrooit; slurpt een andere geïnterviewde het voorraadje aandacht waarop ik héél erg zuinig ben in een handje vol be-dacht-zaam traag uit-ge-spro-ken, voornamelijk onliners, bij kans bijna leeg – zucht.
Aan iemands relaxte of juist haastige ademhaling merk ik onder hoeveel chronische druk ‘ie vermoedelijk staat: een hiv-verpleegkundige die in dezelfde tijdsspanne veel meer ballen in de lucht moet zien te houden dan een beleidsmedewerker op kantoor, komt hoorbaar chronisch tijd te kort. Struikelt steeds bijna over woorden; slikt ze half in. Terwijl een hiv-onderzoeker rustig de tijd neemt om helder te formuleren – vlak de kracht daarvan ook niet uit hé!
Het Zwitsers standpunt is inmiddels allang en breed bewezen. En hiv een chronische ziekte geworden, goed vergelijkbaar met zoiets als hoge bloeddruk of diabetes. Vaak met maar één pil per dag prima onder de duim te houden. Toch is anno 2022 het stigma op hiv bij lange na de wereld nog niet uit.
Tja. Waar je mee omgaat, daar word je mee besmet. Deal with it.
beeld: Banksy, Ukraine 2022
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...
Tags: banksy, chroniciteit, energiecrisis, graffiti, Hiv Vereniging, hiv-jargon, Oekraïne, podcast, positieve vrouwen, wereld aids dag