Korenmolen De Distilleerketel aan de Voorhaven is een stenen stellingmolen uit 1986. Vanaf de omloop op 11 meter hoogte kan Historisch Delfshaven mooi van alle kanten worden bezichtigd. Op straatniveau zit De Molenwinkel van Delfshaven. Daar is onder meer het wekelijks vers gemalen meel verkrijgbaar. En sinds kort ook een selectie ansichtkaarten van kunstenmakerij / atelier Aan de kade. Komt dat zien!
Klik hier voor aanbod en openingstijden.
Altijd gezellig, zo’n onverwacht muzikaal onthaal op je rolroute naar de binnenstad. Het bleek vandaag weer Eendrachtfestival, las ik op de flyer die ik van een niet flyerende jongedame kreeg aangereikt – ze wist toch al waar ze de rest van de avond zou doorbrengen: daar.
Het is zover. Aan de kade heeft ein-de-lijk weer een nieuwe raamexpositie: Groetjes uit Delfshaven. Daarvoor is dit keer – klein maar fijn – slechts één raam nodig. Voorlopig. Te zien (en te koop) voor nog niet nader bepaalde tijd.
– wordt vervolgd –
In totaal zijn er nu 6 verschillende ansichtkaarten over Delfshavense hotspots in de buurt van kunstenmakerij / atelier Aan de kade uitgebracht. Verkrijgbaar bij natuurvoedingswinkel An-Dijvie en infopunt van de wijk Lil’Delfshaven – en natuurlijk ook gewoon bij kunstenmakerij / atelier Aan de kade zelf. Of bestel online 6 kaarten*) naar keuze voor €10!
*) A6 formaat
Bizarre toevalligheden gebeuren doorgaans sporadisch, maar ze gebeuren. En lijken dan zo ongeloofwaardig, zo vergezocht, dat je je bijna gaat afvragen of er niet gewoon opzet in het spel is. Bijvoorbeeld wanneer je met je vriendinnen voor het Prado staat te beraadslagen wie er naar binnen wil en wie er meer voelt voor een grote kan sangria, en dat dan prompt je kersverse ex-vriend pal voor je verbouwereerde neusje de museumdeuren uit komt gelopen. Mét die nieuwe rondborstige liefde waarvoor jij zo harteloos werd gedumpt aan zijn vet gespierde arm. ‘Zeg alsjeblieft dat ik nu de ster ben in Candid Camera’, moet ze innerlijk hebben gekreund. Want nee: ze nam het niet bepaald sportief op. En ja: dit waargebeurde ervaringsverhaal is een tweedehandsje. Zelf hou ik niet van sangria en macho’s.
‘Wie heeft me dit kunstje geflikt? Waar staat die fucking camera?’ Ik denk dat ze haar leven lang niet meer vergeten zal dat ze elkaar toen en daar nog net met goed fatsoen doch onverstaanbaar mompelend wisten te groeten – er voor het vertelgemak nu even vanuit gaand dat ze inmiddels meer levenswijsheid heeft vergaard en vandaag de dag tot iets meer in staat is dan alleen die ondankbare, naar de grond gerichte boze blik. Een ‘Oh! my! God! This Is So Amazing!!’ is wellicht wat over the top, maar iets waar waardering en ontzag uit spreekt is toch best bedenkbaar? (Eerst nog aan de grond genageld, dan in slow motion naderend) ‘Wauw, niet te filmen, waaraan hebben we dit in godesnaam te danken!?’ – ik zie het zo voor me.
Proefondervindelijk leerde ik zelf namelijk dat dankbaarheid veel effectiever is dan bijvoorbeeld verongelijkt pruilen (‘Wat geméén om met haar wél naar Spanje te gaan!’). En dat niet te bevatten toevalligheden daar juist erg goed op gedijen. Ik raak zelfs zo vaak in bizarre samenlopen verzeild dat je er van in de war zou kunnen raken – als je niet heel stevig in je schoenen staat en onder alle omstandigheden nuchter en praktisch kunt blijven dan. Want anders heb je dus helemaal niets aan die gratis vitamineshotjes van moeder natuur.
Maar zou je bizar veel bizarre toevalligheden nou eigenlijk ook een Droste-effect kunnen noemen? Of iemand van schreeuwen betichten die zich pal naast een schreeuwend kind verstaanbaar poogt te maken? Of een foto van een tableau vivant waarop een personage dat tableau live staat te streamen?
Voor al uw biologische knolraap en lof, schorseneren en prei, moet u bij An-Dijvie zijn! (liedtekst: Drs. P – uitvoerenden: Muziek en Lol) foto: Aan de kade
opgedragen aan Wendy L.
Bij een retro Cadillac hoort eigenlijk een retegezellige karaoke party, ja toch, niet dan? Alleen: hoe spel je precies dat oer-Rotterdamse equivalent voor dat nèt wat kakkerigere ‘beregezellig’? Surfend op internet krijg ik op taaladvies.nl wel een hit voor retegeil. Wat dan vergelijkbaar zou zijn met beregeil. En beregezellig schrijf je volgens hen gewoon zonder verbindingsstreepje. Maar behalve dat het kennelijk vaak #retegezellig is op Twitter en er op Facebook wel 3 verschillende schrijfwijzen worden gehanteerd, vind ik maar niet wat ik zoek. Of, wacht: in 2016 heeft HP/ De Tijd een artikel gepubliceerd over de populariteit van plastic flamingo’s. Die zouden – BINGO! – ‘rete-gezellig’ zijn, althans volgens Jan en Janneke uit de hofstad. En HP / De Tijd moet haast wel weten hoe je een woord juist spelt, niet dan?*)
Wij in Delfshaven hebben elke donderdag-, vrijdag-, én zaterdagavond – BINGO! – karaoke bij café Aan Zet. Vanuit de slaapvertrekken hier Aan de kade is goed te merken dat het er dan steevast retuh guzellug is – denk ik dan tenminste te horen.
foto: Aan de kade – als ansichtkaart te koop bij Lil’Delfshaven en kunstenmakerij / atelier Aan de kade
*) Misschien toch niet! Spellingsite.nu (onderdeel van OnzeTaal.nl) schrijft het juist wél weer als een ononderbroken woord. Op de ansichtkaart die vanaf vandaag bij Lil’Delfshaven te koop ligt heb ik dat – al zeg ik het zelf – in ieder geval best handig opgelost.
De eerste keer dat we tegelijkertijd ziek waren was een jaar of vijf terug. Daarvoor werd ik altijd pas ziek als mijn (Z)EVMB – voorheen: (E)MCG – zoon al lang en breed was opgeknapt. Dan pas ‘mocht’ het, om zo te zeggen. De aftrap kreeg meteen een feestelijk tintje: het was kerstavond toen hij begon met spugen en eerste kerstdag (ik stond juist zijn ondergekakte bed te verschonen) toen de koorts ook bij mij toesloeg. Aan de traditionele boerenkool zijn we dat jaar niet meer toegekomen. Een paar dagen later werd ik wakker op een overigens aangenaam koude keukenvloer, met een wang tegen heerlijk koele tegeltjes. Dat het donker was en relatief stil vertelde me dat het nacht moest zijn. Het laatste dat ik me kon herinneren was dat ik me raar had gevoeld en een slok water ging drinken. Nooit eerder was ik out gegaan en ik vond het maar eng om zomaar een hap tijd kwijt te zijn. Dat moest ik in het vervolg toch zien te voorkomen. Sindsdien zijn we eigenlijk steevast samen ziek – wat ik natuurlijk niet meteen doorhad. Mijn zoon begint en ik volg vrij snel. Daar kun je op wachten. Nu ik zelf bijna geen stem meer heb snap ik pas dat dit alleen een grappig bijeffect is van best vervelende keelpijn. Hijzelf kon het me niet vertellen en ik ben helaas niet helderziend, althans niet wat dat betreft. Als ik straks ook lig te bulken in bed weet ik pas hoe dat aan zijn longen moet hebben gevoeld. Liever had ik het natuurlijk anders – en wel andersom. Maar je hebt het in het leven nu eenmaal niet altijd zelf voor het zeggen.
De stinkwassen zijn nu wel zo goed als weggedraaid, de voorraden weer redelijk aangevuld, het huis grondig gelucht en wijzelf liggen er netjes gekamd en geschoren voor Pampus bij. De laatste levering ansichtkaarten is nog steeds maar half uitgepakt – en bij lange na nog niet gedistribueerd – maar door een typisch gevalletje bovennatuurlijke krachten zit er wel weer iemand mega-mooi in zijn – bijna historische – rolstoel.
Mega-mooie snapshot van opening Lage Erfbrug met hergebruikt historisch brugwachtershuisje Lil’Delfshaven – foto: Aan de kade (te koop als ansichtkaart)
