Wat van de week nog even mogelijk leek is inmiddels definitief een utopie.
Schaatsen op de Schie? Ech nie!
De vlieger die ons buurmeisje van even verderop van de week samen met een al even lief buurvriendje aan mijn grote zoon kwam laten zien had ‘De buurvrouw van daar’ (stellig naar beneden kijkend en wijzend), ‘Van de onderkant van de wereld’ voor ze gemaakt.
Zelf maakte ik deze winterse vooravond een korte wandeling en een stuk of wat kille kiekjes. Als het morgen inderdaad sneeuwt gaan we buiten rolstoeldansen – en gaat die schat vast weer fijn met ‘sneeuwpoppen’ gooien.
Soms neem je de bekende, kortste weg, dat is alleen maar menselijk. Maar op deze mooie decembermiddag liepen we voor de frisse verandering de toeristische route naar overal en nergens.
In een smal straatje onderweg terug naar huis manoeuvreerde ik voor de zekerheid met een zo ruim mogelijke boog om een groepje volwassenen aan de glühwein. Die ‘vaccinjatie’ uit hun stemmige coronaconversatie hebben we allebei nog niet gehad.