Ergens had ik gelezen dat de ‘zwerver‘ waarop een mantelzorgende buur kennelijk doelde, nog niet zo lang geleden was heengegaan. In zijn iconische outfit: donkere zonnebril, zwart geverfd haar, wit geverfde, steeds weer opnieuw opgelapte lange leren jas.
In die van mij wilde ik sowieso begraven worden. Dat stond buiten kijf.
‘Daar geloof ik helemaal niets van’
Bij de sigarenboer kan je ook losse decemberzegels kopen. Merkte ik toen die aanstalte bleek te maken om ze meteen op te plakken. Maar ik wilde bij iedere geadresseerde zelf een passend plaatje zoeken. In een rustig, bedachtzaam tempo.
Van alvast voorgedrukte wensen word ik eerder ballorig. Zodat mijn handgeschreven alternatieve affirmaties wellicht niet bij alle originele afzenders in goede aarde zijn gevallen. Noch de verluchtigende tekeningetjes.
Tja. Wanneer je aan iemands veilig vertrouwde tradities en vastgeroeste verwachtingen tornt, speel je toch een beetje vals.
Nog tot en met woensdag 28 december kan er door de lokale jeugd vanaf tien uur ’s ochtends gratis worden geschaats op het Heemraadsplein. Voor de liefhebber is er koek en zopie en non stop hippe kerstmuziek. Deze tijdelijke ijsbaan is een buurtinitiatief voor Middelland maar toegankelijk voor alle leuke mensen.
IJspret op het Heemraadsplein is een samenwerking van wmo radar, het Buurtverbeterplan Pupillenbuurt en Huize Middelland, met steun van de Gemeente Rotterdam en Cultuur Concreet.
Morgenmiddag 10 december wordt tussen 15:00 en 16:00 uur hier op de Dijk als vanouds een Opzoomer-kerstboom versierd. Daarna zijn er knutselactiviteiten, heerlijke hapjes en kun je in de frisse buitenlucht genieten van traditionele gezelligheid.
Een week later moet je voor een Palet aan tradities om de hoek, in de Lieve Verschuierstraat bij een groot groen hek voor een verlichte tuin zijn. Tussen 17:00 en 22:00 wordt daar met muziek, schmink en een Coolhavenboot-maaltijd de wintereditie van Middfest gevierd.
Komt allen, smul met mate en vergeet je goede voornemens niet!
‘Ja ik kan niet heksen!’
Er staat hier een pot zelfgeoogst druivensap te vergisten in de voorraadkast. Al na twee dagen sloeg de geur van goedkope kersenbonbons me in het gezicht. De inmiddels donkerrode drab oogt vooral onappetijtelijk.
Over een week of zes zou het wijn moeten zijn. Het heldere gedeelte kan ik dan bottelen. Nog weer vier tot zes weken later is het goedje waarschijnlijk op dronk.
Veel te laat voor het kerstdiner en ook voor ons laatste avondmaal op oudjaarsdag. Maar ja, wat dondert het, we drinken niet.
Onze multifunctionele tuintraphut was al hufterproof stevig en krijgt gaandeweg steeds meer vorm en inhoud. Nog even en we rollen zo een watertaxi in.
– wordt vervolgd –
Met alweer de drieëntwintigste hittegolf van mijn leven voor de deur probeer ik me voor te stellen dat ik deze dagen op vakantie ben in een ver warm land. Wat niet zo moeilijk is in een huis dat herinneringen ademt aan een bescheiden eiland in de Libische zee. Met een tuintje vol tijm, salie, rozemarijn en een vijgenboompje aan het water.
Wat de een ervaart als een oneerlijke straf, is voor de ander bijna als een warm bad: uitdagingen waarom je niet hebt gevraagd.
Die desondanks aangaan levert hoe dan ook een beter zelfbeeld op dan ze laf ontlopen. Terwijl je koppig blijven verzetten zo’n opgedrongen ervaring alleen maar uitsmeert en helser en helser maakt – die verleiding kun je dus maar beter weerstaan, of anders zo snel mogelijk alsnog onder ogen zien dat alleen jijzelf verantwoordelijk bent dat je zo lijdt: aan zelfmedelijden, wat anders? Grow up!
Dus klimaatontkenners, complotaanhangers, antivaxers aller landen verenigt u! Maak samen één vuist en stop slachtofferschap, nu!
Make yourself great again – and the world a better place for everyone
Tuintraphut stap 2.0
Inmiddels zijn we 22 dagen verder. Hebben we de draad weer opgepakt alsof er nooit iemand van ons ooit ‘over het hoofd is gezien’ en door het oog van de naald kroop – dat lijkt niet te kloppen, maar doet het toch. Neem dat nou maar gewoon van me aan.
Je gelooft het niet, maar deel 1 van de allereerste multifunctionele tuintraphut aller tijden is af, oerstevig en past precies.
De komende weken zullen onze dagelijkse werkzaamheden in het teken staan van deel 2: de – wettelijk verplichte – toegankelijkheid.
– wordt vervolgd –
De maand lange Rotterdam Rooftop Roll, uh… Walk, wordt binnenkort toch ‘gewoon’ toegankelijk voor rolstoelers én lopers in alle richtingen, meldt een afgelopen zondagse mail in mijn berichtenbox. Dat klinkt natuurlijk als muziek in mijn oren!
‘De organisatie is aan het onderzoeken hoe we meer mensen op aangepaste wijze toegang kunnen bieden. Binnenkort volgt meer informatie’, lees ik op de inmiddels bijgewerkte site.
Op een bedankje voor mijn vrijwillige bijdrage als ervaringsdeskundige – hoeveel rolstoelers passen er dan precies in die 2 dagdelen van 4 uur? – ga ik ondertussen alleen ech niet zitten wachten. Voor niets doen heb ik het 24/7 veels te druk met niet lullen maar poetsen.
Aan de kade 