– binnenkort verkrijgbaar bij An-Dijvie en kunstenmakerij / atelier Aan de kade –
Voor de afwisseling aten we dit jaar geen stamppot boerenkool op eerste kerstdag
En overgebleven kaaspannenkoeken in warme bouillon als ontbijt
Een voorheen Vlaamse Gaai at zich zonet ongans aan traditionele pindaslingers
Afgedankte meerpalenmake-over? Lokale stoomboot van Sinterklaas in wording? Sympathieke PR-stunt van/voor coronagedupeerde horeca? Hmmmmm.
Wie met prepensioen is doet niet veel anders meer dan ‘leuke dingen‘. Zo gaan wij wekelijks naar de koeien – om loeiverse dikke yoghurt in te slaan. En eigenlijk best covidonverantwoord vaak naar de paarden – om ver van huis en haard op een huifbed rondjes te rijden. Daar hoorde ik laatst dat één paard uit de stal extreem veel ontwormd moet worden. Dat nam ik toen voor kennisgeving aan. Van paarden weet ik helemaal niets.
Maar sinds een makkelijk beïnvloedbare, bevriende basisarts haar diensten aanbood in geval van een onverhoopte covid-19 besmetting, door middel van kennelijk altijd goed werkende, edoch niet zo reguliere medicatie, hoor ik er bij nader inzien mogelijk toch een verborgen boodschap in: psst, coronahuismiddeltje kopen?
Over dat paardenontwormingsmiddel had ik inderdaad al eens iets gelezen: dat het bij mensen orgaanschade kan aanrichten, dat daarom as we speak dubbelblind onderzoek wordt gedaan. Dat we paard noch koe zijn, dat ik weinig op heb met kortzichtige overtuigingen en sowieso meer ben van het voorkomen dan het genezen had ze toch moeten weten?
Zouden antivaxers zich nou wel of juist niet laten tatoeëren met soms giftige inkten?, bedacht ik me. Wel of nooit van z’n leven lipfillers nemen? Voor of tegen siliconen borstimplantaten zijn? Of is dit appels met peren vergelijken?
Naar de haaien gingen we tot nog toe niet.
‘Doe maar niet’, zei ik zonder enige aarzeling. ‘In verband met corona, je weet toch?’ De vrolijke voorbijganger bedoelde het heus goed. En oké, we stonden daar in de frisse buitenlucht. Maar deze buitenstaander bracht zijn gezicht wel héél dicht bij dat van m’n – totaal in zijn muziek opgaande – rolstoeler. Hem daarbij kameraadschappelijk vastpakkend. Jolig aan zijn arm schuddend.
Mijn zoon reageerde niet. Nergens op. Die heeft niet altijd zin in een gezellig praatje. En weglopen is voor hem dan geen optie.
‘Corona? Ik ben chef-kok, dan heb je toch zeker geen corona!’. Dat wist ik natuurlijk niet. ‘Misschien word ik dan ook maar chef-kok’, riep ik hem nog vredelievend na.
(vrij naar Sesamstraat)
Bert en Ernie staan op de Binnenweg bij de Claes de Vrieselaan te chillen.
Ernie: – Zie je die boterham met pindakaas?
(Bert kijkt zoekend om zich heen.)
Bert: – Waar? Ik zie geen boterham met pindakaas.
Ernie: – Nee, dat klopt, want die is weg.
(Bert zucht hartgrondig. Ernie bekijkt zwijgend nieuwe graffiti.)
– The End –
Peppie die weg is – foutje, bedankt
Typisch Delfshaven: een gratis meerdaags festival!
Start: vandaag!
Naast onder meer aandacht voor de geschiedenis van Delfshaven en een workshop historische ansichtkaartgroeten tekenen, is er een veelzijdig kinderprogramma.
Op 4 zomerse zaterdagen is er tijdens Open Delfshaven op het Piet Heynsplein ’s middags en ’s avonds muziek.
6 t/m 8 augustus sluit festival Ketels aan de Kade (geen familie) de lokale feestelijkheden culinair af.
foto: anonieme voorbijganger (2019)
Gevelwerkzaamheden schuren: je woont, werkt, w̶o̶r̶k̶s̶h̶o̶p̶t̶ en exposeert tijdelijk in een oranje-grafietgrijze stofwolk en dat duurt dan zo ongeveer maandenlang.
Als iets schuurt kun je je beklagen, of op zoek gaan naar leuke alternatieven.
Voor Zwaai Zwaai, de nieuwe raamexpostie van kunstenmakerij / atelier Aan de kade bedacht ik dit:
Tijdelijk gratis flessenpostgroeten in de Schie
En dit:
Tijdelijk raamexpositie van Groeten uit Delfshaven™ in het oude brugwachtershuisje bij de Lage Erfbrug
Tot alles weer normaal is, is raamexpositie Zwaai Zwaai op eigen risico ook te zien op het vertrouwde adres tegenover molenromp De Graankorrel.
Dat was me wat, vorige week in Ahoy, op de Erasmusbrug en op prominente Rotterdamse daken. Zo’n 200.000.000 mensen wereldwijd zagen met eigen ogen hoe gemakkelijk Rotterdam is om van top tot teen groos op te zijn. Zelfs Delfshaven zat vermoedelijk begeesterd aan de buis gekluisterd.
The Netherlands heeft het Eurovisie liedjesfestijn goddank niet nog eens gewonnen en life goes on as usual. Met coronamaatregelversoepelingen in het verschiet en al. Vanavond is de grote bekendmaking!
Om alvast in de uitzwaaistemming te komen hier een sneak preview van de eerstvolgende raamexpositie Aan de kade.
Met een vooroorlogse woning heb je al snel muizen, dus had ik preventief alle potentiële knaagdiergaatjes dichtgekit toen we hier acht jaar terug introkken. Af en toe hoorde ik wel eens kleine klauwtjes aan de binnenkant van onze jaren ’30 ventilatiekanalen de salsa krabbelen en ik zag zelfs een keer een spits snuitje verdwaasd door de kachelruit naar binnen koekeloeren. Kennelijk had ik de klep van het rookkanaal toen niet goed gesloten. Maar afgelopen ongewoon koude winter rook het in het souterrain op sommige plekken toch echt naar muizenpies. Aangezien de buurman zijn beide katten waren meeverhuisd, leek het me een een-tweetje. Geef ze ook eens ongelijk. Zolang ze maar niet bij mij kwamen buurten.
Ik ben er nog steeds niet achter hoe, maar eerst vond ik kleine chocoladehagelslagjes bovenop de koelkast. En een dag of twee later, ik zat nog even stilletjes wat nieuwsberichten te lezen voor het slapengaan, meende ik van pure vermoeidheid te hallucineren toen ik op de plankenvloer iets zag rondscharrelen. Het had me doen denken aan een vriendin die in haar laatste levensfase overal konijntjes zag rondhuppelen. Dat had haar blij gemaakt, want ze hield erg van konijnen. Maar nu is ze dus een engel en dit was onmiskenbaar een stinkmuis. En hoewel het me vrijwel onmogelijk voorkwam, was het dier hier toch heus: het onomstotelijke bewijs dat ik me niets verbeeld, lag me vandaag bij thuiskomst doodgemoedereerd op te wachten.
Als de katten van huis zijn…
Aan de kade 