Petemoei

Er lag zo’n saaie bruine notarisenvelop op de mat. In de linkerbovenhoek was met ballpoint voorzichtig ‘a.u.b. niet vouwen foto’s’ gepend alsof het een kroontjespen betrof: dun, vloeiend, en enigszins statig.

De meeste foto’s van mijn Meter kende ik nog van het fotoalbum dat thuis vaak tevoorschijn kwam als er visite was. De ene bezoeker kreeg dan wat meer achtergrondinformatie dan de andere, en niet alles was even geschikt voor kinderoren – ‘De heer des huizes had zijn handen niet thuis kunnen houden ahum, en na negen maanden werd zij daar geboren’ –, maar het meeste heb ik later alsnog kunnen duiden.

Gek dat details je zo lang bij kunnen blijven.

vrouwenopvang, Leiden 1960

Iets met poppen en dansen

De vlieger die ons buurmeisje van even verderop van de week samen met een al even lief buurvriendje aan mijn grote zoon kwam laten zien had ‘De buurvrouw van daar’ (stellig naar beneden kijkend en wijzend), ‘Van de onderkant van de wereld’ voor ze gemaakt.

Zelf maakte ik deze winterse vooravond een korte wandeling en een stuk of wat kille kiekjes. Als het morgen inderdaad sneeuwt gaan we buiten rolstoeldansen – en gaat die schat vast weer fijn met ‘sneeuwpoppen’ gooien.