Dorst?

Soms hoort iemand totaal niet wat je zegt. Dan stel je je bijvoorbeeld voor met – ik noem maar wat – Verzeulen, maar dan klinkt dat heel duidelijk als Dorst. Wellicht omdat je al moe wordt van het idéé iets te moeten verzeulen en juist net aan een lekker koud biertje denkt? Uit zo’n cool blikje waarvoor je maar één vinger uit hoeft te steken om bij de tongensmerende inhoud te komen, dus hélemaal jouw ding?

Soms ziet en hoort of zegt iemand alleen wat hem/haar/hun goed uitkomt. Soit. Ook dat is helemaal oké. We zijn allemaal uniek, goddank. Iedereen mag er zijn en zich aan zijn/haar/hun eigen fabeltjes, of wiens fake news dan ook vastklampen. Als zelfbedrog iemand nou tijdelijk gelukkig maakt?

Zo was make love, not war een heel populaire slogan in mijn studentenjaren. Terwijl je – met je gelikte idealen – dan toch echt eerst in vrede moet kunnen leven met jezelf. Dat weet nog een kind. En dat gaat niet vanzelf maar met vallen en opstaan.

Dus niet zo slap lullen jongens en meisjes, maar in actie komen – voor gelijke rechten én lonen – en poetsen! Geen lekker bekkende woorden – ‘Wij vrouwen eisen!’ – blijven brallen, maar met weloverwogen daden eigenhandig voordoen wat dan wél werkt. Dat zet pas zoden aan de dijk.

🍺 Gratis! 🍺

Gratis online workshop:

Invasieve exoten in en om het huis herkennen

Geschikt voor het hele gezin!

Deel 1

Vandaag gaan we het hebben over de duizelingwekkende Japanse duizendknoop en ordinaire bamboe.

Met een beetje gevoel voor detail én de nodige oefening kun je deze woekeraars straks heel gemakkelijk zelf herkennen.

Succes!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Kop in het zand

‘Het gaat om kleinerende opmerkingen, roddelen, zwartmaken, discriminatie, het delen van persoonlijke, vertrouwelijke informatie met anderen, sabotage en expres tegenwerken, pesten, schelden en schreeuwen’, aldus Universiteit Utrecht in het vanmiddag gepubliceerde rapport Kracht zonder Tegenkracht, een onderzoek naar sociale (on)veiligheid en grensoverschrijdend gedrag, in de biotoop van onze Tweede Kamer.

Hmm. Persoonlijk krijg ik van tegenwerking en sabotage juist vooral extra motivatie en energie, geloof het of niet. En roddelpraat of laster laat me Oostindisch koud, evenals al dan niet subtiele intimidatie. Ook met vriendjespolitiek ben je bij mij niet aan het juiste adres. Maar oké, met open en bloot erfgrenzen overschrijden heb ik echt wel wat.

bamboe-maaiveldje van de dag: ‘ja die stenen hebben we expres laten staan zodat je dan beter de bamboe kunt zien’

Nieuwsgierig

‘Als het mijn kind was, zou ik het wel weten.’

Het was het laatste zetje geweest, de ultieme verleidingspoging. Maar dan volstrekt overbodig: ik was al afgehaakt bij de onzuivere onderbouwing van een zwaar hulpmiddel als narcose voor een röntgenfoto, die niet eens zaligmakend is – dat weet nog een kind.

Onzekerheidzaaierij was het, die gewichtige opsomming van eventuele onderliggende problemen en mogelijke toekomstige complicaties, zonder één enkele klacht of symptoom in het hier en nu.

Een gezonde frisse adem heeft ‘ie – met hier en daar wat restjes plakkerige aardappelomelet, oké. Meer te constateren valt er niet. Deal with it.

En wel eens willen weten wat er op een röntgenfoto te zien zou zijn uit nieuwsgierigheid? Kom op zeg.

Geloof me: iemand die dik drie decennia aan de zijlijn van Zorgland meedraait is niet meer gevoelig voor emotionele chantage. Die luistert naar de feiten, niet naar bangmakerij om bestwil. Die laat zich niet meer goedbedoeld breken. Die antwoordt vriendelijk: ‘Prima hoor! Niets te klagen, bedankt. Wat attent. En hoe is het nou met U?’