‘Zeg alsjeblieft dat het niet iets lulligs is dat ik gemakkelijk zelf kon oplossen’, roep ik met mijn armen nog juichend van blijdschap in de lucht. De stekker er even uithalen, zoals bij een modem nogal eens wil helpen kan bij onze nog net niet antieke rolstoelauto die ineens niet meer wil starten dan wel niet, maar heel veel meer bleek er niet nodig om het vrachtje circulair tuinhout na twee uur wachten op de wegenwacht alsnog thuis te krijgen: ‘Aha, ik zie het al’, klonk het vriendelijk.
Bleek ons brikkie zijn eigen sleutel niet meer te herkennen. Het koppig te vertikken om op ‘vreemd’ commando aan te slaan. Gewoon een ouderdomskwaaltje, meer niet. Of ik thuis misschien een reservesleutel had.
Daar was de ingehuurde hovenier al vrolijk aan de slag. Door een bereidwillige buur alvast onze tuin ingeloodst. Die ligt er inmiddels weer helemaal bamboestressvrij bij. Project Tuintraphut kan van start!
Benodigheden: (zoveel mogelijk) circulair hout; RVS schroeven; bakstenen tuintrap; daadkracht; improvisatietalent; inlevingsvermogen; engelengeduld.
– wordt vervolgd –
Aan de kade 