raamexpositie Less is Mort

Voorlopig t/m augustus te zien Aan de kade: Less is Mort – een stilleven met borden en doek. Mail voor info of prijsopgaaf: atelier@aandekade.info.

Weggegooid geld

De laatste keer dat ik de voorraadkast uitmestte was toen ik op zoek ging naar het reiswaterkokertje voor in onze hut op de ferry naar Newcastle: mini-cruise here we come! Niet dat ik dacht dat ze daar geen koffie zouden verkopen, maar die van mij – turkse kahvesi opgekookt in een authentiek grieks steelpannetje – maakt me nou eenmaal blijer wakker dan alle andere cafeïnedranken (netjes gezegd, toch?) bij elkaar. Het waterkokertje (die grieks-turkse koffie smaakt me in brandgevaarvrije omstandigheden ook met alleen heet water nog heel uitstekend ) vond ik weggestopt achter een verzameling lege koffiebusjes en kaasblikken. Die zijn namelijk vaak veel te leuk om meteen weg te gooien. En komen altijd wel van pas als je iets overzichtelijk wilt opbergen: schroeven, pluggen, bouten, ringetjes, ‘overig’. Eentje kon ik nog wel gebruiken, voor op reis of anders voor reserve. Voor je weet het maar nooit. Maar de rest mocht nu echt wel eens weg, vond ik, zelfs ietwat geërgerd over mijn eigen gewoonte steeds van alles te willen bewaren. In een van de blikjes die ik vastberaden opzij zette hoorde ik een lepeltje rammelen. Die haalde ik er zo wel uit. Misschien een mooie, of handige – of allebei. Maar eerst die kast weer efficiënt inruimen, dan een vuilniszak pakken en alles wat weg kan hups, meteen naar buiten.

Mijn voornemen omtrent het rammelende lepeltje herinnerde ik me later die morgen. Toen alles allang en breed diep in de ondergrondse container afval lag te zijn. Jammer dan. Pas dagen daarna drong, schoorvoetend, tergend, langzaam tot me door waar mijn voorraadje noodcontanten (voor je weet het maar nooit) tijdelijk verstopt zou moeten zitten. Tijdelijk, tot ik een betere plek kon bedenken. Waar het om onduidelijke redenen nooit meer van gekomen was. Gewoonweg vergeten? Hoe had ik zo dom kunnen zijn? En die hele mini-cruise ging uiteindelijk nog niet eens door, ook. Afijn, moge de eerlijke vinder het bundeltje biljetten maar blij over de balk hebben gesmeten. Alaaf! Alaaf! Alaaf!

vaartuig van ‘die gingen niet’

Zo niet leuk: heb je een geweldige mini-cruiseaanbieding getroffen, nota bene inclusief uitzicht op zee, verhoogde bedden, 12-12 gateway én supermaan, moet je noodgedwongen thuis blijven! Overigens heel attent dat je dan meteen na sluiting incheckbalie al een meelevend belletje krijgt om te informeren of je soms onverhoopt ergens bent gestrand – ‘Nee, uche-uche helaas kwamen we uche niet veel verder dan de bank uche-uche-uche-uche-uche’. En dat ze je als thuisblijver niet vergeten wanneer er een luxe mini-cruise wordt verloot onder respondenten van een tevredenheidsonderzoek. Met een beetje mazzel zijn we tegen de tijd dat we die winnen weer totally fit en zeewaardig!

foto: Schotlandforum (fam. Hoonhout)

oogst van de kanomiddag

doopfeest van de dag

Arme vrouw

Tegelijk met dat pakje chocoladereepjes met mijn naam erop vond ik ook een envelop met het opschrift ‘euro’ op de mat. Minstens even intrigerend was de inhoud: 4 secuur op maat gescheurde velletjes, met steeds dat ene, zorgvuldig en aandachtig handgeschreven woord. Met de kracht van herhaling, als een magische mantra. Iemand wenste me oprecht een mooi bundeltje euro’s toe, begreep ik. Hoe lief!

Vermoedelijk was er hier echter sprake van een aandoenlijke spraakverwarring want van geld wordt een mens natuurlijk niet minder arm, noch minder onfortuinlijk. Zelfs niet van heel véél geld. Althans: niet in die niet zo letterlijke zin van ‘What doesn’t kill you makes you stronger’-arm. Of van ‘Vette pech, zeg!’-arm. Ruim voldoende geld om te besteden maakt het leven ontegenzeggelijk gemakkelijker, versta me  goed – en ik kan het weten – maar instant vaardigheden om in waardigheid het grote boze oog te overleven genereert het natuurlijk niet.

In een poging me voor te stellen hoe deze hartverwarmende geste wellicht kon zijn ontstaan had ik namelijk bedacht, dat nog onbedorven kinderoren grotenmensentaal hadden opgevangen in de trant van: ‘Ach jeetje, die arme vrouw staat er helemaal alleen voor. Of kortweg: ‘Kompatindulino‘ – met een lichte hoofdbeweging mijn kant uit. Nou heb ik dus zelf iemand gekend die oprecht meende dat ‘putana putana’ een benijdenswaardig compliment moest zijn, dus zo uit de lucht gegrepen is deze verklaring niet. Maar ja, dat was wel iemand die meent dat geld je gelukkig maakt. Dat dan weer wel.

 

 

raamexpositie Hand & Hals

Tot eind mei liggen er sieraden van Eletta van der Meer bij kunstenmakerij / atelier Aan de kade.

Oude kralen, knopen en fietsband knipt, knoopt en rijgt Eletta gepassioneerd tot composities waar een mens blij van wordt. Haar subtiel vormgegeven ringen staan in deze tentoonstelling centraal.

Een kleine selectie van het geëxposeerde werk is te koop. Neem bij interesse rechtstreeks contact op met de kunstenaar: elettavandermeer@kpnmail.nl.

Liever zelf sieraden maken van fietsband en ander restmateriaal? Geen probleem: Eletta verzorgt ook workshops!

Studio Goed geluk(t)!

Begin jaren-80 maakte ik eigenwijze kleding in consignatie voor onder meer Black Widow (dat toen nog in het Oude Noorden zat en overwegend punk was georiënteerd) en een new wave modezaak aan de Meent, die volgens mij Zig-Zag heette, maar waarvan ik op het net nog geen spoor heb teruggevonden. Net zo min als van Studio Mazzeltof! – mijn handelsnaam destijds.

Maar van de week stuitte ik onderin een doos stoffige fournituren dus op deze oude labels. En inmiddels zijn ze weer in (her)gebruik genomen ook. Aan de kade originals zijn er nu aan te herkennen. Want mooie herinneringen integreren in het heden maakt zoiets belemmerends als stijlbreuk toch zeker totaal irrelevant?

workshop werkbank

Nieuw bij Aan de kade: de workshop-werkbank!

Handig voor staande klussen en geschikt voor 6 actieve workshoppers.

raamexpositie

KOPPIGE KUNST

In augustus staat er weer Koppige kunst van Bianca van Rijssel Aan de kade. Dit keer een collage van haar wat kleinere werk.

Als kleindochter van een vooraanstaand kostuumnaaister groeide Bianca van Rijssel op tussen de garens, biesjes en stoffen van een manufacturenzaak in Crooswijk. De winkel was een geliefd trefpunt voor buurtbewoonsters van diverse pluimage. Moeders vaak loslippige clientèle met uitgesproken karakters inspireerden Bianca tot Koppige kunst: een bonte verzameling karakterkoppen in houten kistjes.

Dit en ander werk van van Rijsel is te koop. Neem voor nadere info en prijzen contact op met de kunstenaar: 06-26491043 / biancavanrijssel@hotmail.com

raamexpositie Collages

De hele maand juli hangen er Aan de kade collagepaneeltjes van Marilou de Poorter. Deze en andere samengestelde beelden van (o.a.) beschilderd linnen op hout zijn te koop. Neem bij interesse contact op of maak een afspraak: 010-4140305 / marilousmiles@groetjesuitdelfshaven.nl.