BPR versus RPR versus SKGT?

Online schoenen kopen is geen pretje. Na de eerste poging haakte ik tenminste af. De maat was weliswaar meteen goed en ook de kleur viel in het echt niet tegen, maar het allerbelangrijkste voor wie niet alleen maar mooi wil wezen wél: de zolen bleken zo stug en onbuigzaam als een kluisdeur!

Dat bracht me op een idee. Blijken die waterdichte, oerdegelijke werklaarzen inclusief stalen neuzen én Haaibaai-blauwe verfspetters me daar toch net zo soepel over het gangboord te schuiven als kilometer na kilometer aan wal. En ik loop er nog warmpjes op bij ook! Nou vraag ik je.

De belangrijkste verschillen tussen drie scheepvaartreglementen zette ik in mijn  aspirant schipper-examentijd hier op een rijtje online. Het is veruit de best bekeken post van kunstenmakerij / atelier Aan de kade ever. Stonden er evenzoveel vaardagen in mijn dienstboekje bijgeschreven, was ik nu al lang en breed lichtmatroos af.

(Destijds slaagde ik nog op mijn sloffen!)

Aan de kade

Alles leuk en wel natuurlijk dat het Binnenvaartpolitiereglement er nu aardig in lijkt te zitten, maar dat wil echt niet zeggen dat ik de rest van de avond onderuitgezakt naar Kommisar Rex of een andere Deutsche krimi kan kijken, want die regels van het Rijnvaartpolitiereglement – geldend voor de gehele Rijn, dus van Waal en Lek tot Basel – zijn op sommige punten toch net even, uh … strakker? strenger? schreeuweriger? Afijn. Oordeel zelf:

• In het BPR wordt stuurboord houden beloond: wie stuurboord vaart hoeft niet uit te wijken – zolang je geen medewerking moet verlenen aan een (ander) groot schip dan, dat bijvoorbeeld, zonder jou in gevaar te brengen, een haven uit wil.
• In het RPR staat het tweede principe van het BPR: Groot gaat voor klein, met stip op nummer 1. Altijd. Bovendien is in het RPR een klein schip verplicht om elk groot schip – dus ook…

View original post 362 woorden meer

Zwaai van de dag

(maar dan een paar uur later).

Haaibaai bij Merwe-Vierhavens

Sinds de mobiele brugwachter op zondagen niet meer werkt, moet je als schipper van de Haaibaai – aka Pinguïnboot – toch echt een dag eerder al van je vaste ligplek verkassen om je afspraak met een zeeboot op de Maasvlakte die speciaal voor de dieren in het Oceanium vers zout ballastwater reserveerde, netjes na te kunnen komen. Daar zit niets anders op. En niemand die je dan vanaf M4H even terugbrengt naar je auto natuurlijk. Hoewel?

Typisch matrozenwerk

Lil’ Delfshaven in het historische brugwachtershuisje bij de Lage Erfbrug heeft haar ansichtkaartenassortiment uitgebreid met drie nieuwe plaatjes: ‘Oceaniumboot’ mts Haaibaai, de Mathenesserbrug open/dicht, en scènes uit het nooit vervelende matrozenbestaan: a) dek wassen, b) afwassen, c) piepers jassen

Kadefestival primeur:

Ook dit Wereldhavendagenweekend 6, 7 en 8 september geeft mts Haaibaai, ofwel de Oceaniumboot, acte de présence met vaardemonstraties. De old school zeesterren zijn inmiddels helaas wel – net als ik – van het schip af. Maar… gelukkig hebben we de foto’s nog! Als ansichtkaarten verkrijgbaar vanaf aankomende zondag op het:

Kadefestval

8 september

12:00 – 20:00 uur

toegang gratis!

Ahoy van de dag

Hebbie nog oceaanwater nodig dan?

Déjà vu van de dag

Het was de vaste matroos van ‘Oceaniumboot’ de Haaibaai van wie ik – onderweg naar de Maasvlakte – uiteindelijk het hele verhaal te horen kreeg: eind vorige eeuw had een dierenverzorger zijn toen nog revolutionaire idee bij de baas van Blijdorp neergelegd. En wat begon voor alleen kankerpatiëntjes uit het Sophia kinderziekenhuis in Rotterdam, groeide gaandeweg uit tot een mondiaal evenement voor ernstig zieke en gehandicapte kinderen. Op dit halfrond op de eerste vrijdag in juni – of daar vlakbij. Down under op de eerste vrijdag in december. Tot hij zelf kanker kreeg was hij de onvermoeibare motor achter dit jaarlijks terugkerende feestje. Nu doet hij het rustiger aan, maar blijft als vrijwilliger nauw betrokken bij ‘Dreamnight at the Zoo’. Zelf kende ik hem alleen van zien en van groeten, en natuurlijk van die uitnodigingen die hij desnoods in onze brievenbus achterliet.

Iemand bellen die dan opneemt met ‘ik moest net aan je denken’ is niet echt ongebruikelijk voor de gemiddelde sterveling. En een liedje in je hoofd neuriën, dat een ander vervolgens spontaan – en luid – begint te zingen, heeft het gros van u vast ook wel eens meegemaakt – en dat je je dan toch een beetje betrapt voelt, omdat je er zeker van was dat niemand je kon horen, wat ook zo was, alleen eventjes niet zo leek.

Anders ligt het wanneer je een enveloppe bij je steekt met de intentie die voor een bepaalde datum aan een bepaald iemand te overhandigen, terwijl je uit ervaring weet dat je die persoon sporadisch en sowieso alleen spontaan zomaar ergens tegenkomt. En toch komt het dan steeds goed. Jaar in jaar uit. – Of in ieder geval minstens twee keer: zo bijzonder vond ik het kennelijk ook weer niet, dat ik het me nu niet eens meer precies herinner, wat bijna blasé klinkt, of dat gewoon is. Erger nog: ik was er – geloof ik – inmiddels op gaan rekenen dat het vanzelf wel in orde zou komen.

Evengoed ontzettend bedankt Peter! Bedankt dat je zelfs als we met de noorderzon zijn vertrokken nog aan ons blijft denken wanneer je je met hart en ziel inzet om alwéér een nieuwe editie van Dreamnight at the Zoo vorm te geven! (Ik meen me tenminste te herinneren dat die Crooswijkse buurman Peter zou heten. Met die achternaam van een buurmeisje uit mijn kindertijd.)

detail infobord Oceanium – Diergaarde Blijdorp, Rotterdam

Zen momentje

In 2017 ontstond het idee om onder bruggen over de Delfhavense Schie en Coolhaven gedichten van Rotterdamse dichters te publiceren. In totaal zo’n tien stuks (potentiële eindexamenstrikvraag tekstverklaren: gedichten, bruggen, of dichters?). Wachtenden kunnen dan in een moeite door iets van enige diepgang lezen en dat op zich laten inwerken. Net zo lang overpeinzen en in gedachten verzonken wegdromen tot de slagbomen rinkelend en wel weer worden geheven. Helaas resulteerde dit laatste (juiste antwoord: dichte slagbomen) bij de eerste realisering van het open/dicht-project wekenlang voor bizar lange files op de wal, en zelfs op het water. Zo ben ik mijn zoon op een avond maar uit zijn groepsvervoermiddel gaan verlossen na door de chauffeur (voor de zoveelste keer die middag) te zijn ingeseind dat hij voor die laatste honderd meter nog wel eens een half uurtje extra nodig zou kunnen hebben – en binnen ons prakje inmiddels vies stond te verpieteren.

Bij werkzaamheden aan de Mathenesserbrug denkt de doorsnee Delfshavenaar en een doorgewinterde binnenvaartschipper meteen aan klemmend staal, meestal door hoge buitentemperaturen. Wat dan eenvoudig wordt opgelost door wat mannetjes goed te laten koelen met zuiver Rotterdams Schiewater. Soms is het nodig om een essentieel onderdeel te vervangen. Dan moeten er experts worden ingevlogen. En dat kan wel even duren. Een weggebruiker rijdt of loopt dan vloekend en tierend naar de eerstvolgende andere brug. Een schipper moppert wat en zet voor zichzelf een verse bak koffie voor bij de Schuttevaer, of een andere inmiddels mies vergeelde binnenvaartcourant.

foto: Lodder scheepsreparatie – Haaibaai & Haaibaai 2017

oceaanwater van de dag

ontstress-les van de dag

vaartuig van de Koningsdag

Koningspinguïns van de dag

pinguïnwacht van de dag

Met het oog op snelle actie bij eventuele calamiteiten is het op sommige meerlocaties verplicht minimaal een wacht aan boord te hebben. Bij bepaalde ladingen idem.