zwaai van de dag

Op een mooie Pinksterdag – Aan de kade

Droste-effecten

Bizarre toevalligheden gebeuren doorgaans sporadisch, maar ze gebeuren. En lijken dan zo ongeloofwaardig, zo vergezocht, dat je je bijna gaat afvragen of er niet gewoon opzet in het spel is. Bijvoorbeeld wanneer je met je vriendinnen voor het Prado staat te beraadslagen wie er naar binnen wil en wie er meer voelt voor een grote kan sangria, en dat dan prompt je kersverse ex-vriend pal voor je verbouwereerde neusje de museumdeuren uit komt gelopen. Mét die nieuwe rondborstige liefde waarvoor jij zo harteloos werd gedumpt aan zijn vet gespierde arm. ‘Zeg alsjeblieft dat ik nu de ster ben in Candid Camera’, moet ze innerlijk hebben gekreund. Want nee: ze nam het niet bepaald sportief op. En ja: dit waargebeurde ervaringsverhaal is een tweedehandsje. Zelf hou ik niet van sangria en macho’s.

‘Wie heeft me dit kunstje geflikt? Waar staat die fucking camera?’ Ik denk dat ze haar leven lang niet meer vergeten zal dat ze elkaar toen en daar nog net met goed fatsoen doch onverstaanbaar mompelend wisten te groeten – er voor het vertelgemak nu even vanuit gaand dat ze inmiddels meer levenswijsheid heeft vergaard en vandaag de dag tot iets meer in staat is dan alleen die ondankbare, naar de grond gerichte boze blik. Een ‘Oh! my! God! This Is So Amazing!!’ is wellicht wat over the top, maar iets waar waardering en ontzag uit spreekt is toch best bedenkbaar? (Eerst nog aan de grond genageld, dan in slow motion naderend) ‘Wauw, niet te filmen, waaraan hebben we dit in godesnaam te danken!?’ – ik zie het zo voor me.

Proefondervindelijk leerde ik zelf namelijk dat dankbaarheid veel effectiever is dan bijvoorbeeld verongelijkt pruilen (‘Wat geméén om met haar wél naar Spanje te gaan!’). En dat niet te bevatten toevalligheden daar juist erg goed op gedijen. Ik raak zelfs zo vaak in bizarre samenlopen verzeild dat je er van in de war zou kunnen raken – als je niet heel stevig in je schoenen staat en onder alle omstandigheden nuchter en praktisch kunt blijven dan. Want anders heb je dus helemaal niets aan die gratis vitamineshotjes van moeder natuur.

Maar zou je bizar veel bizarre toevalligheden nou eigenlijk ook een Droste-effect kunnen noemen? Of iemand van schreeuwen betichten die zich pal naast een schreeuwend kind verstaanbaar poogt te maken? Of een foto van een tableau vivant waarop een personage dat tableau live staat te streamen?

Voor al uw biologische knolraap en lof, schorseneren en prei, moet u bij An-Dijvie zijn! (liedtekst: Drs. P – uitvoerenden: Muziek en Lol) foto: Aan de kade

opgedragen aan Wendy L.

vondst van de 2e Pinksterdag

Je kasten opruimen en bedenken dat je eigenlijk graag een stuk of wat kleine bordjes zou willen die matchen met de vintage dinerborden waarop ooit je oog viel tijdens het boodschappen doen bij An-Dijvie, en die je jezelf toen alleen gunde omdat de appeltje-eitje-prijs het je gemakkelijk genoeg maakte. Om kort daarna nietsvermoedend een stukje over een ouderwets gezellige rommelmarkt terug-van-lang-weggeweest op het Heemraadsplein kuierend, oog in oog te staan met wat je herkent als je eigenlijk al lang weer vergeten wens. Op een mooie Tweede Pinksterdag. Samen in de zon.