Moeder bakt pannekoeken

druivenjam uit eigen binnenstadstuintje

Bij gebrek aan stroop deed ik jam op zijn pannenkoek

Na zeven keer bakken was al het spek op

De koekenpan inmiddels vies aangekoekt

Het fornuis op een paar spetters na lekker schoon

Onze buikjes bolrond, als blozende wangen

Glutenvrije pannenkoeken met spek 

Mix 350 gram boekweitmeel met 2 eieren, 2 eetlepels olijfolie, 2 grote glazen water en niet te weinig zout met een garde. Bak in een ruime koekenpan plakjes ontbijt- of procureurspek zachtjes uit en voeg een soeplepel van het beslag toe. Bak aan beide zijden goudbruin en serveer met bij voorkeur huisgemaakte druivenjam.

klimrek van de herfstdag

Er staat hier een pot zelfgeoogst druivensap te vergisten in de voorraadkast. Al na twee dagen sloeg de geur van goedkope kersenbonbons me in het gezicht. De inmiddels donkerrode drab oogt vooral onappetijtelijk.

Over een week of zes zou het wijn moeten zijn. Het heldere gedeelte kan ik dan bottelen. Nog weer vier tot zes weken later is het goedje waarschijnlijk op dronk.

Veel te laat voor het kerstdiner en ook voor ons laatste avondmaal op oudjaarsdag. Maar ja, wat dondert het, we drinken niet.

Valappels

Het enige echte voordeel aan dat de tijd zo belachelijk snel voorbijgaat is dat de allereerste druiven van Nieuw Tuinzight dan ook sneller verkrijgbaar zijn: sinds vandaag!

De Frankenthalers van Hilde en Arnold zijn niet dezelfde ‘Frankenthalers’ die het in ons winderige tuintje toch aardig goed doen. Vermoedelijk zijn dat blauwe Boskoop druifjes – en volgende maand pas plukrijp.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Tuinoogst van het jaar

Deze slideshow vereist JavaScript.

De kruisbessen waren afgelopen zomer al eetrijp. En die ene grote goudreinet hangt ook allang niet meer aan de boom. Op de allerlaatste mooie dag van september oogstten we onze allereerste blauwe druiven: klein, zoet en goddank vol ouderwetse pitten.

De vijgen zijn dit jaar niet meer rijp geworden. Nog niet eentje. Dat lag niet zozeer aan het uitblijven van afmattende hittegolven (halleluja!), maar aan het door spint beschadigde blad, dat daardoor nauwelijks suikers kon aanmaken – als ik de deskundigheid van een regionale tuinder tenminste goed parafraseer. Diens druiven maakten wel veel goed.

herfst haiku

naast de vijgenboom

past straks vast precies een ren

onder het bordes

Wintertijdblues

Tok. Tok. Tok, tok, tok. Buurmeisje timmert een konijnenhok. Morgen krijgt ze er eentje bij. Dan is haar oude konijn niet meer alleen. Ik wil graag kippen in de tuin. Voor de eitjes en de mest. Onder het nog te bouwen bordes past vast precies een kippenren. Maar met iedere dag een rijpe vijg ben ik nu al best tevree. Tok, tok. Tok, tok. Tok.

Zwemles

Op het aanrecht kroop een pissebed. Die moest van één van de vers geplukte goudreinetten zijn geklommen. Met een voorzichtig veegje hielp ik het onappetijtelijke insect in de gootsteen belanden, midden in een pan water. Het begon meteen met al z’n vieze pootjes te spartellen alsof het een lief jong hondje was. Gefascineerd bleef ik toekijken hoe het diertje naar de bodem zwom en daar fanatiek met rijstkorrels en iets onbestemds stoeide. Het moment dat het onderwaterspel abrupt stopte bleef nog lang en hardnekkig in mijn hoofd hangen.

Behalve twee dozijn goudreinetten oogstten we dit jaar ook nog twee verrukkelijke vijgen en een emmertje vol rinzige kruisbessen uit eigen tuin. Van de verwilderde rucola liet ik het meeste staan voor camouflagerupsen, naaktslakken en een verdwaalde, manke duif.

De munt werd afgelopen zomer door honderden blauwe goudhaantjes*) in een moordend tempo kaalgevreten, terwijl minstens zoveel rozemarijngoudhaantjes*) zich tegoed deden aan alle mediterrane struiken en struikjes die je maar verzinnen kunt. Allemaal, slakken incluis, kregen ze hun allereerste zwemles in de Schie. Die duif heb ik ook best lang niet meer gezien.

 

*) Alle soorten goudhaantjes kun je het beste handmatig wegvangen