Onkruid-vergaat-nietjes

Ik had de plantenspuit met groene zeep en spiritus nog niet opgeborgen of het begon te stortregenen. Weg luizen.

Aangezien ik begin van de week al met kokend water de meeste mieren uitroeide, was er überhaupt niet veel meer te bestrijden geweest – iets met symbiose, hoorde ik gister van de buur die me aan het beproefde huismiddeltje hielp herinneren.

Sinds het voorjaar begon geef ik alle blauwe munt- en andere goudhaantjes die ik maar te pakken krijg, onverbiddelijk zwemles in de Schie.

Nee, ik ben geen lieverdje.

bamboe? je moeder is een bamboe!

oogst van de tuindag

Hier en daar een teentje knoflook in de tuin tegen ongenode katten werd helemaal vanzelf een leuk voorraadje -bolletjes: iedereen kan toveren!

Some have it all

De clou begon me juist te dagen toen mijn naam werd omgeroepen. Bijna jammer dat ik zo snel al aan de beurt was. Het thema in het grijs gelezen damesblad was namelijk jaloezie, oftewel: afgunst. In het bijzonder hoe dit vaak slim wordt verpakt in schijnbaar terloops geplaatste, quasi onschuldige opmerkingen – maar niet heus. Dat trucje ken ik als mijn broekzak. Het is me min of meer met de paplepel ingegoten en lijkt me mijn leven lang te blijven achtervolgen. Ooit heb ik het braaf gekopieerd – ik was er zelfs best goed in – en als ervaringsdeskundige zeg ik er hier meteen bij dat het je onvermijdelijk dood-en-doodongelukkig maakt. Niet aan beginnen dus! Van onzekerheid kom je alleen af door het (let wel: actief!) te overwinnen. Passief-agressievelingen (zo heet dat wanneer iemand met slinkse spelletjes steeds probeert om anderen, die beter af lijken te zijn, onderuit te halen) lopen de deur van therapeuten sowieso meestal plat en dat scenario trekt je vast niet. De hele truc is juist dat je jezelf onder ogen moet durven komen.

Maar ik dwaal af, excuus. Het zou erover gaan dat het niet eerlijk verdeeld is in de wereld, althans: zo suggereert de titel. Dat sommigen altijd wind mee lijken te hebben, terwijl anderen – nee, wacht. Laat ik ter verduidelijking een praktijkvoorbeeld geven. Misschien helpt dat? Een vrij recent voorval: dat je weliswaar laat, doch nochtans precies op het juiste moment bij een inmiddels gesloten toegangsdeur arriveert om alsnog door de juist van haar last minute pee terugkerende yoga-juf binnen te worden gelaten voor die ochtendsessie waarom het je allemaal te doen was toen je, against all odds, toch maar niet-geschoten-altijd-mis wel onderweg ging. Of dat je de onrust van je zoon ’s morgens absoluut niet kunt plaatsen maar er uit respect voor zijn inspanningen om met je te communiceren wel naar handelt, en hem dus veel eerder dan anders uit bed haalt en verzorgt, zodat hij tip top in orde klaar staat voor vertrek naar zijn dagbesteding wanneer de bus ruim een half uur vroeger dan gebruikelijk al voorrijdt. Is dat mazzel, of wat?

Maar het meest treffende voorbeeld van een streepje voor hebben is wellicht het verhaal achter het pakje Kinder-chocoladereepjes met mijn voornaam erop voorgedrukt, dat hier onlangs werd bezorgd. Desgevraagd verklaarde de afzender dat ze, op zoek naar een kleine attentie specifiek voor mij, op goed geluk naar de plaatselijke super ging waar haar oog vrijwel meteen naar een schap met aanbiedingssnoepjes trok. Op het voorste pakje las ze tot haar surprise de naam van uitgerekend degene voor wie ze daar überhaupt was binnengestapt. Nou vraag ik je! Het zal je maar gebeuren, zeg! Sommigen hebben echt meer mazzel dan anderen. Ik vermoed dat dit een zekere state of mind vergt.

  – a suivre –

Zevenbladblues

Het tuinmansverdriet (oftewel zevenblad) begint weer vrolijk uit te spruiten in mijn tuintje Aan de kade! Nou weet ik dankzij internet inmiddels gelukkig dat het niet alleen behoorlijk voedzaam is (Romeinse soldaten waren tenslotte zowat onverslaanbaar en die aten het kruidje kennelijk dagelijks), maar ook dat het genezend kan werken (omdat het de nierfunctie stimuleert en zo opgehoopte afvalstoffen, met alle daaruit voortkomende kwalen, je lijf uit en het riool in helpt lozen). Daar was ik best blij mee. Daarom maakte ik er vorig voorjaar een voorraadje pesto van.

Door vaak en veel te oogsten schijn je het wortelstelsel van dit schier onvermoeibaar opschietende kruid te kunnen uitputten – en zo je tuin uiteindelijk zevenbladvrij te krijgen. Vandaar dit (ontgiftende) voorjaarsrecept voor All You Can Eat lekker licht verteerbare boekweitpannenkoeken met vers geplukt zevenblad.

benodigdheden

500 gram boekweitmeel; 1 ei; snuf zout; scheut olijfolie; al gauw een 1/2 liter koud water; heel veel vers geplukte zevenblad

bereiding

Meng zoveel koud water met bloem, ei, olie en zout tot het beslag als een lint van je (soep)lepel loopt. Laat rusten terwijl je het zevenblad wast, en droogdept of -slingert. Bak in een dun laagje olie zachtjes een handje zevenblad voor je een lepel beslag toevoegt. Laat uitlopen en draai zodra gestold met een spatel om. Zet vuur hoog en bak andere zijde mooi bruin en krokant.

(PS: boekweit is rijk aan licht verteerbare eiwitten én helpt cholesterolgehalte verlagen)

 

logeren Aan de kade

review, testfase 2:

‘Das ist Leben!’ – fragment uit gastenboek van Aan de kade

logeren Aan de kade

review testfase 1 :

‘Dit is mijn 2de huis.’ – fragment uit het Gastenboek van Aan de kade

De koning verjaart-taart

Best wel bijzonder, zo’n eerste Koningsdag! Daarom op de valreep nog een recept voor een al evenzo bijzondere taart. Smakelijk en toch gezond voor lijf en leden.

benodigdheden:

een flinke hand vol vers geplukte, jonge zevenbladscheuten; 4 bio-eieren; een handje geraspte oude bio-kaas; 6 plakjes bio-bladerdeeg, snufjes zout & peper

bereiding:

Stapel de bladerdeegvellen en rol  uit tot een grote lap. Bekleed er een bakblik mee en zet dit 5 minuten in de oven (180*). Snijd ondertussen het gewassen zevenblad kleiner en meng het met de geklutste eieren, de kaas en wat peper & zout. Giet het mengsel op de voorgebakken bladerdeegbodem en zet het geheel nog zo’n 25 minuten terug in de oven. Serveer in hapklare brokken met glaasjes oranjebitter.

Zevenblad: pesto!

Met Koningsdag verkoopt Aan de kade onder andere ingelijste modeltekeningen tegen speciale prijzen. En er is huisgemaakte pesto – van zevenblad.

Voor tuinders een kwelling, voor mensen met gewrichtsklachten een weldaad: Aegopodium podagraria, oftewel: zevenblad. Aan de kade maakte dit voorjaar van de nood een deugd en oogstte wat anders de tuin – en die van de buren – volledig zou overwoekeren.  De handgeplukte jonge scheuten zijn vervolgens verwerkt tot een smeuïge pesto. Heerlijk als dip, of op een knapperig stukje brood! En ook nog eens heilzaam, wat wil een mens nog meer?

Met mooi weer vind je ons bij de Lage Erfbrug, of loop anders even door naar de Mathenesserdijk, schuin tegenover de molen.