Bomencircus

Er stond al een boompje voor buurman Willem. Min of meer per ongeluk aangeplant tijdens een Opzoomeractiviteit op de dijk. Inmiddels staat er ook ergens een herinneringsboompje voor buuv Danka. En een onbestemd boompje naast fietstrommels voor een onbewoond huis. Net als een vlinderstruik vlakbij, vermoedelijk ooit ongemerkt komen aanwaaien.

Sowieso zijn het stuk voor stuk bomen voor Rotterdam. Die ons gratis schaduw geven. Die het overtollige regenwater helpen vasthouden in dit superleuke stukje stad.

Binnenkort barst Circusstad Rotterdam weer in alle hevigheid los. Van 1 t/m 5 mei wordt het Schouwburgplein weer overgoten met spectaculaire voorstellingen voor iedere generatie. Binnen en buiten. Helemaal gratis, of helaas uitverkocht.

Wanneer en waar de volgende editie van Bomencircus plaatsvindt is nog niet bekend.

Grijze cellen

Dat je niet op iemands naam kan komen. Of iemand ongemerkt Anita noemt, in plaats van Adriana – of Anna. Dat je je telefoon thuis aan de oplader laat liggen – en niet kunt bellen dat je nog onderweg bent. Oprecht geïnteresseerd voor de tweede keer naar details informeert – die je je later alsnog herinnert.

‘Ricky Nelson’, weet een jeugdige buurtbewoner binnen luttele seconden de breinbreker van twee oudjes te kraken – en weg is ie alweer. ‘Ja, die!’ Hèhè. Toch blijft er nog iets knagen.

Het gekke is dat grijsaards door hun jarenlange levenservaring in andere dingen doorgaans juist sneller zijn. Zo herkennen mensen op leeftijd gemakkelijker een drogredenatie. Een kromme taalconstructie. Een misleidende reclameslogan – géén last van rook. Doorzien ze beter leugentjes om bestwil en dubbele agenda’s in het algemeen.

Allemaal behoorlijk nuttige en handige skills die je niet zo maar eventjes knipt en plakt. En pas geloofwaardig kopieert na de nodige oefening – anders is er geen kunst aan.

buurtkonijn Karel in actie tussen zijn franse geraniums

exitpoll van de dag

makeover molenromp De Graankorrel – Rotterdam Delfshaven (2023)

Gisteren was molenromp De Graankorrel hier voor de deur nog een vervallen, saai rijksmonument. Inmiddels wordt het opgesierd door een staaltje vernieuwende streetart. Wat vindt u daar nou van?

a) dat kan m’n buurmeisje ook

b) moet kunnen

c) lekker weertje hoor

d) daar heb ik geen mening over

e) wat mijn buurman zegt

f) dat was toch allang zo

g) ik vind het geen rijksmonument

h) boeien

i) je moet uitkijken jij, ik pak je nog wel es / ik heb zin om je in je bek te spugen, ik doe het hoor

Postgeheimen van de prachtige winterdag

Op de handgeschreven envelop zit een vreemde sticker. Het handschrift herken ik wel.

Op de vriendelijke flyer is een buurkind herleidbaar aan zijn zit. Van de kokin klopt het schort, maar ik mis uitgesproken rondingen. De afzender zegt me niets.

De saaie afspraakbevestiging en het standaard betaalverzoek verdwijnen al even geautomatiseerd in stukken gescheurd bij het liefdewerk oud papier. Ziezo. Afgehandeld. Lekker weertje hè?

zwaai van de zondag

luchtacrobaat van de dag

kano van de dag

Randvoorwaarden

Men neme een tuin die alleen bereikbaar is over water of via een stenen trap, een rolstoeler met prepensioen en een rechtshandige klusjesvrouw – annex kokkin, annex huishoudelijke hulp, annex chauffeur, annex beweegjuf, annex voorlezer, annex et cetera, et cetera.

Stap 0.1 en 0.2 Project Tuintraphut: de randvoorwaarden

Beter een goede buur

‘Zeg alsjeblieft dat het niet iets lulligs is dat ik gemakkelijk zelf kon oplossen’, roep ik met mijn armen nog juichend van blijdschap in de lucht. De stekker er even uithalen, zoals bij een modem nogal eens wil helpen kan bij onze nog net niet antieke rolstoelauto die ineens niet meer wil starten dan wel niet, maar heel veel meer bleek er niet nodig om het vrachtje circulair tuinhout na twee uur wachten op de wegenwacht alsnog thuis te krijgen: ‘Aha, ik zie het al’, klonk het vriendelijk.

Bleek ons brikkie zijn eigen sleutel niet meer te herkennen. Het koppig te vertikken om op ‘vreemd’ commando aan te slaan. Gewoon een ouderdomskwaaltje, meer niet. Of ik thuis misschien een reservesleutel had.

Daar was de ingehuurde hovenier al vrolijk aan de slag. Door een bereidwillige buur alvast onze tuin ingeloodst. Die ligt er inmiddels weer helemaal bamboestressvrij bij. Project Tuintraphut kan van start!

Benodigheden: (zoveel mogelijk) circulair hout; RVS schroeven; bakstenen tuintrap; daadkracht; improvisatietalent; inlevingsvermogen; engelengeduld.

– wordt vervolgd –

Bamboe besognes

Moest ineens denken aan dat bamboeproject waaraan ik ooit meewerkte. Met allemaal ontzettend leuke medevrijwilligers. De fantastische catering na afloop onder de blote hemel in het Park, de zonnebrand, de volle maan, de vanzelfsprekende inclusiviteit, de one size fits all vormeloze crew-T-shirts, levensgenieter Nelly die sinds een decennium dood is: het staat allemaal in m’n geheugen gegrift. Het precieze jaar moest ik wel even opzoeken.

zwaaien van de dag

Mijn mobieltje heeft steeds onvoldoende opslaggeheugen voor nieuwe foto’s. Daardoor nu geen snapshot van zwaaiende matrozen en ook niet van enthousiast trampolinespringende schipperskinderen.

achterdeksalto’s van de dag

vondst van de dag – van iemand anders

Deze slideshow vereist JavaScript.

In een ver verleden vermaakte ik gevonden stoelen. Zo ontstond na verloop van tijd De Stoelenparade: een bonte verzameling unieke zitelementen. Ooit stonden die in de hal van de Centrale Bibliotheek ten toon gesteld. Zo ook de Terrariumstoel (uit vermoedelijk 2006).

Vandaag ging de kogel door de kerk. Het lang gekoesterde collectors item moest de deur nu maar eens uit. Op de valreep schoot ik nog wat kiekjes op locatie. Toen we terugkwamen van een verfrissende wandeling was ie weg.